vrijdag 30 september 2011

Gespot : Gluurders !



Op het terras van de Archipel aan de Kiekenmarkt heb ik het onbehagelijke gevoel dat iedereen naar mij kijkt. Dat heeft alles te maken met het feit dat ik de terrasgangers uitgebreid observeer - een noodzakelijk goed om iets (on)zinnigs te kunnen schrijven over het gedrag en de pourparlers van de Brusselaars.
Daarvoor hoeven ze heus niet kwaad te kijken, observeren is iets helemaal anders dan mensen begluren.
Het is nooit goed. Ik zou eerder geflatteerd dan geaffronteerd zijn.
Daardoor ben ik nu wel genoodzaakt eerder te loeren dan te aanschouwen.

woensdag 28 september 2011

Volbloed Bastaard

Waar vind je tegenwoordig nog Nachtzwembaden ?
Schaars in onze contreien, tenzij je de Brusselse sauna's frequenteert, maar zover ben ik nog niet geraakt.
De redenen waarom ik het bad aan de Reebokstraat verkies zijn heel simpel : vooreerst omwille van de skyline alhoewel je daardoor snel een stijve nek krijgt, maar eveneens omwille van de vriendelijke volkse sfeer, zowel aan het loket, bij de redders als de deuropeners.
Men werkt aan de Reebok namelijk met deuropeners. Geen vervelende sleuteltjes aan de pols, geen piepkleine Locker. Neen, een heus kleedhokje, helemaal alleen voor u, bij het aanspoelen hoef je enkel :
Monsieur, le six ! te schreeuwen en alras verschijnt de moustache die u geheel en al ten dienste staat.

Het is mijn natte droom om ooit eens, helemaal alleen in alle rust in de Reebok door het water te klieven.
Zo rond middernacht, met gedempt licht, flarden van stadsgeluiden, en als het even kan graag de boord aan de kant van de skyline een half metertje lager.

De eerste keer moest ik al meteen mijn zwemshort afleggen.
"Il y a des flamands qui font leur pélouse le matin et qui viennent nager avec le même tenue dans l'après-midi."
De vriendelijke redder leende me subiet een maillot en had overigens niks kwaads in zich, het was gewoon een vaststelling. Het is nu éénmaal zo dat Vlamingen inderdaad vaker hun gras maaien dan Walen.
De andere sauveteur had op zijn rug alleen nog de franse benaming op zijn shirt, de redder was helemaal verbleekt.
Vermoedelijk had al veel flamands met een pélouse-short uit het bad moeten halen.

In het bassin word ik meestal overrompeld door een zekere frustatie.
De meeste badgasten zwemmen mij voorbij aan onwerkelijke lichtsnelheden. Ongetwijfeld zijn ze in de leer gegaan bij een school dolfijnen, zijn het Olympische kampioenen in spe, of verklede zeehonden.
Ik daarentegen lijk eerder op een oude kikker, wanhopig spartelend om het hoofd boven water te houden.
Zijn vrouw had hem al vaak gezegd om thuis te ploeteren maar hij wil niet afsteken bij de jonge puiten.

Er zijn natuurlijk, net zoals bij ervaren joggers, allerlei soorten ploeters.
Sommige mannen lijken heel gespierd in het water maar blijken onder de douche dan weer crypto-hangbuikvarkentjes te zijn.
Bij vrouwen bedriegt evenzeer de schijn, als je wat zoekt te vinden in het bad wacht je best even tot ze het bassin verlaten. Het schijnt dat dit soort misverstanden in sommige sauna's schering en inslag is.
Rechts van mij zwemt een wat oudere man die niet zou misstaan tussen de gorilla's in het Virungagebergte.
Groot, diepe oogkassen, weelderige haargroei met alleen wat bloot vlees tussen neus en wenkbrauwen.
Hier zou een flamand gerust eens mogen passeren om de pélouse te maaien.
De jongeman links van mij zwemt met gewichten aan zijn beide polsen.
Is zwemgewichtheffen een nieuwe discipline welke is mij ontgaan ?
Een zwart meisje in mijn baan zwemt zomaar tot op mijn buik.
We waren beiden in de weer met de rugslag. Ik zeg bonjour en zij lacht (mij uit).
Het liefst zwem ik overigens in de Grote Diepte, de poëtische vertaling van Grande Profondeur.
Het lijkt wel even vertoeven in het Heelal. Passende muziek onder water zou het helemaal voltooien.

Bij het verlaten van het bad vraag ik de dame aan de balie of een abonnement mij voordelig is.
Ze antwoordt dat ik, indien Brusselaar, geniet van een voordelig tarief.
"Je dois vous montrer ma carte d'identité ?".
"Non monsieur, je sens que vous êtes Bruxellois."
Eindelijk ben ik aanvaard als een local, zeg maar een volbloed bastaard.
Dat is ongetwijfeld te danken aan mijn doop in de Grote Diepte van het Brussels bad.
Heerlijke plek, daar aan de Reebok.

maandag 26 september 2011

Stadsbrief



Beste Bruksel,

Een koppeltje staande op één autoped roetsjen geruisloos over het voetpad aan de Papenvest;
Aan de burelen van de Foyer proberen ze de boord van het trottoir te nemen, zonder af te stappen.
Ze vallen languit op de grond terwijl de charmante jongen de val van zijn liefje probeert te breken.
Ze kunnen er alletwee om lachen.
Dient men bij het rijden op de step ook een helm te dragen ?

Ik vraag het me af terwijl ik met mijn voorste fietsband op het nippertje een losliggende kassei ontwijk.
Zowel in de Papenvest als de Kogel of de O.L.V.vVaak is fietsen overdag een helse karwei en 's avonds zondermeer zelfmoord. Er zijn immers meer putten en losliggende kasseien dan vlakke kinderkopjes. Dit is niet alleen het geval in deze buurt maar in vrijwel alle kasseibanen in de binnenstad.
Het was ongetwijfeld een charmant idee om de stad opnieuw een middelleeuws karakter te geven maar voor de fietsers, rolstoelen, buggy's en de blinde en oudere medemens is het een ware kwelling.

Naast de toegift aan autolawaai worden we op de straatkeien de laatste maanden ook gedwongen als ervaren cyclocrossers tussen de losse stenen te laveren, over de putten te springen, en daarbij ook de wagens te ontwijken die schrikken van onze onverhoedse bewegingen.

Zou iemand van het stadsbestuur ooit de fiets gebruiken ?
Af en toe kom ik staatssecretaris van Mobiliteit De Lille tegen in mijn straat, op de fiets.
Het behoort tot zijn domein, maar wellicht vallen de straten in de Vijfhoek niet onder zijn bevoegdheid.
Was Brussel al helemaal fietsonvriendelijk, dan zijn ze nu grofweg fietsvijandig, het is alsof men de zachte weggebruiker in het gezicht spuwt.
Of wacht men op het gezegende jaar 2012 om een forse inhaalbeweging te maken ?
We weten waarom en zullen het zeker onthouden.

Je, Pacha Kroet

vrijdag 23 september 2011

Een Antwerpenaar doet zijn zegje over Brussel

De allermooiste quote kwam vanochtend uit de mond gerold van de hoofdredacteur van de GvA'pen.
Paul Geuddens had gisteren twee uur in de file gestaan aan de Schuman door een 'wilde' betoging van de vuilnisophalers en straatvegers, overigens twee edele stielen, ga dat maar eens vragen in Napels.
Dat had hem zodanig op de heupen gewerkt dat hij meteen het grof geschut bovenhaalde.
"Brussel zal nooit werken ! De enige oplossing is een conferentie met Walen en Vlamingen, zonder de Brusselaars. Anders gaan we er nooit uitgeraken. Nou nou.

Voor één keer dat de Brusselaars zelf manifesteren in hun stad, en meteen is het kot te klein.
Andere dagen worden de boulevards, de Schuman of de Beurstrappen bezet door Europese vakbonden,
metallo's, boze ambtenaren, woedende boeren of furieuze senioren.
Daar zitten flink wat Antwerpenaars tussen, je hoort dat namelijk.

Is men er in Antwerpen trouwens al uit met de Langste Wapper ?
Of is het einde van de Tunnel in zicht ?
En de buitensporige kosten van het nieuwe Justitiepaleis, wie gaat daar voor opdraaien ?
By the way : is er nu al een nieuwe hoofdcommissaris ? Is de vorige gerehabiliteerd ?
Laat ons stante pede een interprovinciale conferentie organiseren tussen Limburgers en Oostvlamingen, uiteraard zonder de Antwerpenaars, anders zullen we er nooit uitgeraken !
Nou nou.

dinsdag 20 september 2011

Neu Sprotjes

Nieuwe begrippen ter verrijking van de Brusselse taal


Mettekous : een Brusselaar met fel gekleurde kousen
è Belbaiseeken : Telefoonsex
Eilaba BasKet ! Jonge ket die basketbal speelt op de pleintjes van Kuregem of Molenbeek.


zie ook_______________________________________________________
e parolleke : verkleinwoordje. E castrolleke : fijne ringbaard, genre Cortebeeck. E Castroke of Ne Castro : zware baard, genre Castro.
compasseduud : euthanasie. Een smostach : onzorgvuldige eter, waarbij één en ander blijft plakken aan de snor.
Ne castroet: Kasseistraat die helemaal wordt opgebroken en geasfalteerd.Een aanslag op de eigenheid en mannelijkheid van de straat. Het is niet langer een straat met ballen maar een gladde karakterloze baan.
Ne Malapiet: Man die sukkelt met chronische blaasontsteking. e Crabuulleke : weerbarstige krab, die zich moeilijk prijsgeeft in de Rugbyman op de Vismarkt.
Ne Caracolleur : iemand die blijft plakken aan een caracollenkraam of bij de Noordzee op St-Kathelijne.
E Blaftuurke : verkoopster in de Inno met hele lange valse wimpers -Caraoke : clochard zwaar aan de drank die veel lawijt verkoopt onder invloed van zijn Cara-pilsjes - Billentoeker : bx laptop - Blasfonneur : militante vrijzinnige - Surplaske : bx slow - Deux Yeuxken : zwaar gesluierde moslima - Trottoirdoemper : roker op straat aan een winderig kantoor - Piszinneke : bx pissijn -
Bagabelleke : bx sms - een uurmoïke : Brusselse I-pod - Ne Vingereir : Brusselse GSM.

zondag 18 september 2011

Gespot : Een Brusselse Chineuse



Een Chinese gids, gele paraplu omhoog, maakt een grote groep landgenoten wegwijs op de Anspach.
Eén Brusselse madam loopt er tussen, met pretoogjes, sacoche aan de rechterarm.
Ze luistert geïnteresseerd, af en toe lacht ze terwijl de Chinezen geen vin verroeren, soms knikt ze beamend.
Zij moet sinologe zijn of ze lijdt aan Alzheimer. Of beide.

vrijdag 16 september 2011

Het Verloren Kind

"Oh, il est tombé..".
Twee zware Afrikaanse madammen in kleurige panen bezetten de ganse breedte van de stoep.
Ze zien mij amper komen in de Zespenningenstraat. Tussen hen beide loopt een ukje die zich nog lang niet met de school heeft verzoend.
Met de éne hand houden ze de kleine bij, met de andere hand zijn beiden druk aan het bellen.
Het gaat er hartelijk aan toe terwijl het kleintje bedelt om aandacht. Uiteindelijk laat hij zich voortslepen, maar zelfs dat merken beide vrouwen niet.
Vermits ook dit niet helpt, laat het jongetje zich gewoon vallen.
De twee madammen, die een pluimpje aan de hand hielden en met hun hoofd in andere werelden zitten, gaan gewoon voort.
Pas als het kereltje luidkeels begint te schreeuwen worden ze even uit hun gesprekken gehaald.
"Oh, il est tombé.." zegt de éne onverschillig tegen de andere, alsof ze net haar zakdoek verloor.
Ze gaan hem oprapen terwijl ze vrolijk verder ratelen en lachen en  hun route doodleuk vervolgen, de gesprekken zijn amper onderbroken.
Niks aan de hand.

Zo'n kind verdient meer aandacht, zoveel is duidelijk :
koop het zoontje gewoon een handig mobieltje, kan hij ook naar zijn vriendjes bellen.

maandag 12 september 2011

Gespot : De Zoonsverduistering



De Zoonverduistering is de leuke vertaling waarmee une boîte de Pizza nieuwe klanten probeert te werven. Ze doen dit via een leuk verhaaltje, het Nederlands heeft echter rare kronkelingen.
Wat is immers een zoonsverduistering ?
Een gedwongen huwelijk waarbij de jongeman, zijnde de zoon, uiteindelijk het hazepad koos ?
Gaat het over een zoon die spoorloos verdween ? Vóór dag en dauw ?
Het blijft gissen.

Leuk was ook deze week de vriendelijke deuropener in het zwembad aan het Vossenplein.
Er zijn twee deuren, je dient je nummer te onthouden en na het zwemmen de man het nummer toe te roepen.
Ik had me vergist van deur, je dient immers links binnen te gaan en langs de rechterdeur naar buiten.
"Ah neen, hé meneer, door die deur kaat ge binnen, door de andre deur gaat ge naar huis."
Dat lijkt me een geweldig idee, je stapt zomaar floeps het zwembad binnen en bij het buitengaan door de rechterdeur beland je meteen in je living.
Nooit durven dromen dat ik mijn eigen zwembad zou hebben, aan huis, en dan nog wel zonder bijkomende kosten, onderhoud of verlies aan ruimte.
Heerlijke gedachte.

zaterdag 10 september 2011

Nazomer in Sint-Gillis

Een vrouw eet een appel, nipt van haar pint en rookt onderwijl een lange Pall Mall.
De oude Marokkaan bekijkt zijn pas afgehaalde foto's en glimlacht. Kinderen ? Kleinkinderen ? Verweg of dichtbij ?
Het druppelt aan VanderSchueren, de wind wuift de eerste herfstbladeren van de stoep.
Cool people op het terras, zilveren ringetjes in het linkeroor, een bloedrode sjaal, een gele pull, frivole hoedjes uit lespetitsriens, paarse brilletjes.
Twee agenten roken op de trappen van het bureel. Ze praten over de afnemende criminaliteit in St-Gillis.
Eén jongeling leest 'Le Monde' maar niet lang.
Le beau monde passeert op straat in dit deel van de stad.
Een jongeman kust een meisje en blijft heel lang rechtopstaand praten, zij kent de rest van de tafel niet.
Een klant praat met de serveuse over zijn vakantie. Azerbeidzjan, weinig volk uit deze contreien begeeft zich naar Blankenberge.
"C'était bien ?" - "Le max, un pays à découvrir, il faut absolument y aller."
Hij is alleen geweest, liftend natuurlijk, tot aan de horizont van de Kaspische zee. Daarachter ligt het mysterieuze Oosten.

De gebruinde man vóór mij heeft zijn hele kale hoofd geparfumeerd, een zoete geur die zelfs de voze uitlaatgassen verdringt.
Als de zon af en toe door de wolken breekt, als een zoeklicht de tafeltjes belicht wordt er luid gelachen of gewoon doorgebabbeld.
Een duif landt, er liggen alleen maar peukjes, ze kijkt rond en vliegt ineens weg, een kat ligt op de loer.

Onder de schaduw van de kerktoren zit het Volk van Sint-Gillis en geniet.
Men leeft pover maar niet triest.
Deze gemeente heeft alle troeven. Verweg de kitsch van de Ilôt Sucré en de tum'asvu van Sint-Goriks.
Verweg de horde toeristen. Hier en daar een Trotter, maar hier is alleman trotter.
Een zinderende joie de vivre hangt over dit Plein van de Hemelse Vrede.
Saint-Gilles waakt over ons.

donderdag 8 september 2011

Stadsbrief



Beste Bruksel,

Maar liefst vier, nadien zelfs vijf, stewards staan me op te wachten, er is haast geen doorkomen aan.
Ze verdringen mekaar om mij een volgnummertje te geven.
Zij drukken daarvoor op het knopje aan de automaat waarna het ticketje mij wordt overhandigd.
Heel soms geven ze de mensen een MIVB-plannetje, enkel als de klant erom verzoekt.
Ook die plannetjes staan, en massa, opgesteld in de rekken van de wachtzaal.
Er zitten een vijfendertig mensen geduldig te wachten.
Vier loketbedienden, vijf stewards, in de Bootik aan de Bisschopsstraat.

Ik heb een ideetje :
Schrap alle vijf de stewards (behalve mensen die verlamd zijn aan beide armen kan iedereen op een knopje duwen, de MIVB-trajecten liggen grijpensklaar, meer info kan via de balie).
Fiks drie extra-loketten, bespaart gruwelijk veel tijd aan de trouwe klanten.
Zet de twee overige stewards aan nieuwe loketten in Bootik Rogier, daar kunnen veel wachtenden zelfs niet zitten.

Het is maar een gedacht.

Je, Pacha Kroet.

maandag 5 september 2011

De Oude Bouwvakker en de Werf

Hij zit moederziel alleen op de stoep, heel ongebruikelijk bij de stenenleggers.
De oude bouwvakker eet traag en onverschillig in de OnzeLieveVrouwvanVaak.
Het miezert, zoals het een ganse lange zomer heeft gezeverd. Hij merkt het nauwelijks.
Het is amper halfnegen, hij moet nog een ganse dag volmaken.

Zijn ploegbaas had hem opgedragen om de schoonmaak te doen op de lege werf aan het Bloemenhof.
Meer dan een borstel, emmer, wat zakken, een schop, had de man niet nodig. Kan makkelijk in een Berlingootje.  Eén bouwvakker in een Berlingo ? Een kapitein van de lange omvaart die op de Zenne in een roeibootje de dode vissen opraapt.

Hij is nog van de generatie die, plank op de rug, met een toren bakstenen de ladder besteeg.
Zakken cement met zwier optilde, tot op het vierde klom.
Een lift, een kraan ? Hij heeft nog met de hand de mortel afgemaakt, amper veertien als metsersgast.
Hij kon een gebouw rechtzetten met het blote oog, een paslood was voor beginnelingen. Het stond als een huis.

Hij bolt uit, kan niet meer volgen, zoals dat heet.
Nooit meer de Mei steken op de schouw. Nooit meer zeveren onder mekaar, vloeken, vette moppen vertellen, fluiten naar het vrouwvolk, gelijk een pint drinken.
Verworden tot een afdankertje, die de afval, het overschot van het echte werk bijeenschoffelt.
Veel te veel tijd om te peinzen. Over vanalles of over helemaal niets.
Het pensioen nadert, afscheid in mineur.
Gecastreerd, geknakt in zijn beroepsfierheid, sluit hij de grijze frigobox en buigt voorover, hoofd naar de grond.

Alle dagen de langste dag.
Wat heeft het allemaal voor zin ?

zaterdag 3 september 2011

Gespot : Het Openluchttoilet



Aan de kleine uitgang van het Centraal bij de Magdelena vlei ik mij genoeglijk neer op de lichtbruine banken naast het Vélopunt.
Terwijl ik mijn picknick gebruik komt een clochard met witgrijze haren naderbij.
"Vous n'avez par hasard pas une petite pièce.." - Ik lieg dat ik geen monnaie op zak heb - "..oh, mais j'accepte aussi des billets."
Hij kent die smoes al langer dan vandaag. Ik lach hartelijk en hij lacht terug.
Vervolgens gaat hij één meter van mij vandaan, stroopt zijn broek af, gaat zitten op de achterkant van de bank, zodat hij open en bloot, zonder boe of ba zijn gevoeg kan doen.
Ik kijk even naar het tafereel welke, toegegeven, eerder ongewoon is.
"..Regarde de l'autre côté..", snauwt hij me toe.
Dan volgt eerst een langgerekte eindeloze urinestraal en daarachter zie ik vanuit mijn ooghoeken dat hij ook achteraan één en ander loost.

Los van het gebeuren maak ik mij de bedenking dat het een heel bevrijd gevoel moet geven als men op een openbare plek zomaar zijn broek kan afstropen en zich in alle rust kan ontlasten.
Vermits de straat hun huis is moeten ze zich wel behelpen, voor het scheren, het wassen, het toiletgebeuren.
De gewone menselijke handelingen.

Op het einde haalt hij zowaar een rolletje blank WC-papier uit zijn vestzak om zich te fatsoeneren.
Voorwaar : een clochard met manieren.

donderdag 1 september 2011

Ilse Uyttersprot maakt opening in BHV-dossier

Net terug uit vakantie wordt mij door Aalsterse vrienden een komkommerverhaaltje (what's in a name ?)
aangereikt met wellicht verstrekkender gevolgen dan het meisje had kunnen vermoeden.
We weten allemaal dat veel politici regelmatig naast de pot pissen en het allemaal te maken heeft met de stress, de noodzakelijke ontlading, onvoldoende aandacht, het opladen van de batterijen.
Onze premier in lopende zaken is daarvan een zacht voorbeeld, éne DSK is dan weer veel extremer.
Hoe hoger men klimt in de hiërarchie, hoe dwingender de nood ?
(Ik maak mij overigens sterk dat eerder vroeg dan laat nog een verloren filmpje opduikt van Miet en Wilfried op de trappen van de kathedraal in Santiago de Compostella. Maar dit geheel terzijde).

Laat ons gewoon van de deugd een nood maken. BHV blokkeert al jaren het politieke klimaat in dit land.
De burgemeester van Aalst toont dat er een Uytwegsprot is.
De naakte splitsing van BHV is heel nabij als we haar voorbeeld volgen : ik proclameer bij deze, een wereldprimeur : De Konterhandelingen !

En avance :
Picqué en Turtelboom op het balkon van het gemeentehuis in Sint-Gillis.
De Crem en Onkelinckx op de bovenste bol van het Atomium, een beetje minister van defensie doet toch niet in zijn broek voor een risicoloze beklimming ? Let wel Crembo : mekaar goed vasthouden.
Leterme heeft al zijn handen vol, die laten we ongemoeid.
Daerden zou ik dan weer koppelen aan Vervotje, zij is weliswaar ontslagnemend maar wil voorzekers nog een extra stootje geven aan het dossier.
Een goed plekje voor dit tweetal is de glazen koepel van het Brussels Parlement.
Beke en Marie Arena in de Kiosk van het Warandepark.
Vic Van Aelst mag het aanleggen met Joëlle Milquet op het dak van Hoogtepunt Honderd. Ver weg is Madame Non.
De Wever mag van bil gaan met Aurore Daerden achter een boom in de Botanique. Uiteraard verkleed in Caesar en Cleopatra, voor beiden een krachtig afrodisiacum.
Top of the Bil is natuurlijk Mangain. Men moet het niet ver zoeken : de scherpslijper van het FDF gaat overstag bij Liesbeth Homans. Hun liefdesspel baadt onvermijdelijk in de SM-sfeertje, meester en meesteres wisselen regelmatig van rol waarbij ze mekaar schunnige woordjes toeschuiven in hun beider moedertaal.
Dit koppel krijgt een ereplaats : de koepel van de Basiliek van Koekelberg.
Geloof me vrij : de spleet tussen beider landsdelen wordt alzo grondig en gelijk dichtgenaaid.
Zoals mijn leraar Spaans placht te zeggen : één keer slapen met een Spaanse en in een wip leer je moeiteloos alle grammaticale regels en de nodige vocabulaire. Waarom zou een Uyttersprotje niet voor de noodzakelijke dooi kunnen zorgen ?
Onder de strijdkreet : zonder affront, peper in de kont : BHV uit de stront !

"Voor Vorst, voor Vrijheid en voor Recht
Gij mint uw Vorst, zijn liefde stroomt u tegen
Zijn hand geleidt u op de Gloriebaan
Bloei, o Land
In Eendracht niet te breken !"