woensdag 29 augustus 2012



Boterhammen in het Park ? Hetrijkderzinnekes was er ook :
http://www.brusselblogt.be/

Couleur Glocale

De vader speelt met de witte teentjes van zijn dochtertje. Ze zit tussen twee zetels op Tram 3 en is zwaar geschminkt, net terug uit de Kinderopvang.
Ze heeft een Chinees gelaat omdat haar oogleden donkerrood zijn geverfd en onderaan lichtoranje.
Vermoedelijk betrof het een Oosters sprookje dat te fel werd ingekleurd.
Op haar linkerknietje heeft ze een kleine schaafwonde, ook al in het rood. Ze heeft dit omrand met zilveren sterretjes zodat de blessure haast feestelijk oogt.
"Hoelaat is het papa ?" - de papa is apetrots op zijn kind, hij houdt ze nauwlettend in het oog door het vensterglas rechttegenover hem. "Telaat om nog naar Grasshopper te gaan, is hij de vraag voor.
"Maar kijk dan op je horloge," zegt ze zeurderig kwaad omdat hij zo alert is.
Ze spreken een doffe taal met teveel medeklinkers.

Een boomlange jonge Maroxellois in een lange witte tuniek zet zich neer op de vrijstaande zitplaats en belt meteen naar zijn vrouw : "Moet ik het vlees ophalen ?". Hij spreekt Berbers met een licht accent en dat is vreemd. Meestal spreken mensen uit die streken Frans met een Berbers accent.
Een Pakistani belt dan weer naar zijn schoonzus met de vraag of ze komt eten.
Misschien is het geen Pakistani, maar eerder Bengaals, het klinkt wat schriller dan het zuivere Pakistani.
"Kom je dan morgen ?" - Ik kan het antwoord niet verstaan maar het lijkt hem niet te bevallen.
Het hoogblonde meisje en haar inktzwarte vriendje zitten op één stoel. Hij heeft een half ontblote bast en is gespierd. Hij spreekt Swahili, zij Belgisch Frans. Hij vindt het maar sneu dat ze zaterdag moet werken, met zo'n mooi weer. Ik denk dat ze antwoordt : "C'est la vie chou," maar ik ben niet helemaal zeker.
Eén te oude Afrikaan voor één te jonge vrouw stappen op aan de Beurs. Ongetwijfeld is zij gevallen voor zijn aanstekelijke Desmond Tutulach.
"We zijn te laat om op tijd te komen," zegt zij zomaar en dat lijkt mysterieus.
"Who cares ?", antwoordt hij, maar dan in het Lingala.
Twee blozende facteurs die door de week duiven melken zijn werkelijk onverstaanbaar. Ik versta geen gebenedijd woord van hun Oostvlaams Koeterwaals.

Voor de rest is het peis en vree, alles klaar en duidelijk op de zomerse tram tussen Barrière en Rogier.
Een heerlijke spraakwaterval waaraan ik mij gulzig laaf.
De zinderende couleur glocale van een Babelse stad.

maandag 27 augustus 2012

PoezIëNdestad



Ze heeft een volle vijf minuten nodig om langs het, weliswaar brede, terras van het Volkshuis te schuifelen van Sint-Gillis, maar toch.
Ze moet honderd jaar oud zijn, of toch in de geburen, en leunt met haar rechterarm op een krakkemikkige kruk, ze draagt een zware plasticzak met etenswaren.
Grijze jas, witgrijs verwarde haardos.
Er is een lauw zonnetje, tijd zat, niets hoeft en niemand wacht op haar. De ingetogen traagheid.

De schoonheid van een oude eik die zelfs bij een gure wind alle dunne Canada's om zich heen ziet sneuvelen. Het zal haar tijd wel duren.

zaterdag 25 augustus 2012

Gespot



Voor mij loopt een man die vrijwel helemaal kaal is bovenaan.
Zijn nekharen evenwel zijn weelderig begroeid, als een wuivende palmboom, ontdaan van zijn kruin, schrijdt hij over het trottoir.
Het lijkt wel of de Schepper het tekort bovenaan te gulzig heeft willen compenseren in de hals.
De man laat het ongemoeid, lekker warm denkt hij.
Zal nooit zijn sjaal vergeten op café.
Een ludieke gril van Moeder Natuur op een waaierige boulevard Jardin de Botanique.

donderdag 23 augustus 2012

vanorenzeggen

Bekijk de afbeelding op ware grootteIn de Onze-Lieve-Vrouw-van-Vaakstraat is er een braak gebied rechttegenover de St-Thomasschool, er is daar al jaren een afbraak bezig die wegens een failliete aannemer blijft aanslepen.
Een buurman vertelde mij dat hij in de ruïne's 's avonds vaak schimmen waarneemt. Het zou niet gaan om mensen zonder papieren, die zijn intussen opgevangen, maar men vermoedt eerder dat het om nakomelingen gaat van de Oude Duivelshoek. De Duivelshoek, een oude volkswijk tussen Onze-Lieve-Vrouw-van-Vaak en de Dansaert, is volledig met de grond gelijk gemaakt midden jaren vijftig van vorige eeuw. Er waren daar meer dan dertig impasses en stegen volgestouwd met kleine arbeiderswoningen, doorgangen en diepe kelders.
Er is altijd een vermoeden geweest dat er in de oude kelders of verborgen impasses nog mensen zijn blijven wonen, nazaten en ouderlingen, die overleefden door hulp van vrienden en familie, omdat ze niet wilden verkassen of nergens terecht konden.
Bij de afbraak op die plek zou één en ander nu bloot komen te liggen en men vermoedt dat de schimmen die 's avonds worden opgemerkt in het half afgebroken pand inderdaad nakomelingen zijn van de oude Duivelshoek, die nooit zijn geweken.
De zaak wordt verder onderzocht.

dinsdag 21 augustus 2012

zonienwoud

Rood Klooster, Wit Bos

"Beziet Jules, da woere allemoe stallen vruuger."
"En kekt, daa chariots da's neuv."
De twee oudjes gaan langzaam verder, druk sticulerend, wijzend, bevestigend of ontkennend.
"Neije Jeanneke, da was doe.."
"Wettet nog, we verkierden nog..".

Ze openen deuren die niet mogen geopend worden, staan op plekken die Interdit au Public zijn, leggen breed en omstandig uit hoe je een paard aanspant, hij toont met wijde gebaren waar het wegeltje begon.
Zij luistert aandachtig en knikt. Herinneringen.
Door niets of niemand laten ze zich van de wijs brengen, het heerlijke ongegeneerde van een verdwaalde leeftijd : alles mag, lang niet alles kan nog, maar niets hoeft.

Komende van de Zwarte Vijvers om te stranden aan Herman Debroux land je zowaar op een vreemde zachte planeet.
Bij de lange entree in het bos komen je al de weldoende aroma's tegemoet van dure parfums. Op blitse fietsen passeren lachende blonde kleuters, mama's en papa's, oma's en mama's, buggy's en beleefd gekwetter.
"Oh regarde Pierre-Bernard, un oie !.." - De honden zijn groot en hijgen nerveus, de baasjes in witte onberispelijke broeken. Glanzende brillantine, verzorgde lopers, gemeten tempo, nooit erover.
Alles is gesoigneerd op een zorgeloze zondagnamiddag in het Zoniënwoud tussen de Bosgeestbron en de Vierarmendreef.
De zuivere klanken van Hoog Duits, American English en Schoon Frans. Witter dan wit zijn de dreven tussen het groene lover van het Rood Klooster.
Is het bordje WHITES ONLY me ontgaan bij het binnenkomen van het bos ?
Ver ver weg is het cosmopolitische van de grootstad, wel een heel kwartiertje met de metro.

Maar de twee oudjes weten beter.
"Doe Jules, écureuils, daa woere hie vruuger nie.."
"Neije, il paraît da ze van de vrumde kommen."
Op de valreep toch nog exoten in het zomerse bos.

zondag 19 augustus 2012

PoëziEndestad



Een dikke man en een dikke vrouw van middelbare leeftijd lopen traag over het ronde plein aan het Centraal.
Hij draagt een zware bierton mee vooraan, terwijl zij de gigantische derrière heeft waarop menig Formule 1 piloot zich te pletter zou rijden.
Twee immer bewegende communicerende vaten, in slow motion.
De schoonheid van het groteske.

dinsdag 14 augustus 2012

Gespot : Het Gele Gevaar



Treedt de Gele Rivier uit zijn oevers ?
Is het slechts een indruk ?
De laatste weken moet ik mij welhaast dagelijks een weg banen tussen heelder trossen Chineesjes die zo welwillend zijn onze hoofdstad te vereren met hun bezoek.
Vaak zijn het scholieren of pioniers, jonge kameraden, zoals dat ginder heet, ook al is de concurrentie tussen de kameraden aldaar blijkbaar onverbiddelijk. Staan mekaar naar het leven in de bikkelharde strijd naar alsmaar meer winst en nieuwe markten, die ook - en vooral - hevig woedt in het zogenaamde Arbeidersparadijs.
Vooraan loopt een snel marcherende dunne Meester, leraar of Gids met een kleurrijk vlaggetje en daarachter, bijwijlen tientallen volgelingen van de Grote Roerganger.
Uiteraard tref je ze vooral tussen 't Serclaes en de Stoofstraat.

Hoe ontnuchterend, verbijsterend, absurd, vermakelijk, ontgoochelend moet hun blik niet zijn bij het aanschouwen van het aandoenlijk jongetje met zijn blote piemeltje op de hoek van de Eik en Stoof ?
Hier hebben ze een godganse reis reikhalzend naar uitgekeken, The Big Statue in de hoofdstad van Europa, gepokt en gemazeld op de Lange Muur staan ze nu oog in oog met een miniscuul ventje die, ocharme, een plasje doet.

De Chinese Muur of Manneke Pis ?
Het kan niet anders of ze keren naar huis in de volstrekte zekerheid dat zij en niemand anders het centrum zijn van de wereld.

zondag 12 augustus 2012

Zwartwit

"De Zwarten ? Als ze maar met hun voeten op de grond staan, daarin zijn ze goed !
We moeten dat durven toegeven, die zijn gewoon van te lopen in de brousse achter de wilde beesten, dat is een ander gestel...     we kunnen daar niet tegen op, tegen die steltenlopers. -
Zij met hun voeten, maar wij met de mechaniek !
Zet ne zwarte op ne velo, 't is precies ne zatte.
Allé, hebde gij al ne keer ne zwarte een koers zien winne ?
Of ne zwarte op ne moto, nog erger. Da machien is met hem weg.
Of in de Formule 1 ? Al ne keer ne zwarte gezien die met zo'n ne auto rijdt ? Ze kunnen changeren van vitesse da wel, maar manoeuvreren met zo'n machien : direct de gracht in.
Ahja, zij met hun voeten en hun lijf, maar alwa da mechaniek is, daarin zijn wij vooruit. Da's d'evolutie hé.
Pas op, al wa da fijnere motoriek is dan lopen, smijten of kloppen, daarin moeten z'ook passen hé.
Al ooit ne zwarte gezien die de schoolslag zwemt ? Ze kunnen da niet.
Ne zwarte die duikt ? Gegarandeerd met zijne kop tegen de kanten.

Brute kracht : lopen, duwen, smijten, boksen, die primitieve krachten, dat hebben z'hun in lijf.
Wij moeten daar nie meer in meedoen. Laat die zwarten maar ondereen lopen of boksen.
Wij moeten ons toeleggen op de fijnere sporten en de mechaniek : daar moeten wij ons prijzen halen."

Op de Antiekmarkt aan de Zavel, die laatste zaterdag van de Olympische Spelen maakt een dikke marktkramer de balans op van twee weken Olympiade. De vrouw ernaast kan enkel knikken.
Waarom blanken falen in primitieve sporten en schitteren in de mechaniek.

Toch is het zwartwit denken bijwijlen heel alert :
"De Zwarten ? Zolang ze met hun twee voeten op de grond blijven zijn ze goed.
En ze weten da zelf goed genoeg."

vrijdag 10 augustus 2012


Bourse / Beurs

PoëzIeNdestad



In het schemer van de ontiegelijke vroege Kogelstraat heeft de flessenraper, die in het midden van de kasseistraat loopt, iets negentiende eeuws. Hij behoort tot de kaste van de voddenrapers die sinds 186o de Duivelshoek bevolkten.
Gebogen, gejaagd, in zichzelf pratend, een vork met twee tanden, een snor met lange onverzorgde punten.
Het lijkt wel of de Duivel is losgelaten in deze Hoek van de rue du Boulet.

dinsdag 7 augustus 2012

Man op de Foor

"...Pour un flirt avec toi, je ferai n'importe quoi, pour un flirt..
"Hoehoehoehoehoehoehoe...rrrrrrrrrrrrrrrrr........
Aaaaaaaaaaaaaaah..
"In that green green grass of home mmmmmmmmm......

In het kolkende geraas, tussen de geelbruine wafels, de odeur van escargots en gebakken friet, uitgelaten kinderen, schreeuwende moeders, pubers die met hun staart omhoog lopen te pronken en de getatoëeerde macho's, daartussen zit de man.
Heel alleen aan een sober tafeltje van café Bitburger, rechttegenover het Baby-Sportkraam. Helemaal weg van deze wereld :  hoezo, kermis in Brussel ?
At the end of all places zit deze man met zijn gerief. Een roepende in de woestijn.
Hij kijkt nooit op, enkel één lauwe cola, zo zit hij daar, onaanspreekbaar : de man leest.

Er is welgeteld één lezer op de Brusselse Foor. Hij kent zijn manieren : geen lijvige loodzware A.F.T. Van der heijden, enkel een profijtig geplooide pocket.
Hij wil niet opvallen, ontzag voor de meute. Geen mens schenkt aandacht aan de man, er wordt niet geroddeld, opvallend gelachen, stiekem aangewezen, neen, ook hij mag bestaan.
Geen pluchen zetel, geen rode loper, geen Bordeaux van een welgesteld jaar. Niet gerespecteerd wordt de lezer, wel getolereerd.
De wereld waarin hij vertoeft is veel immenser, oneindig veel wijdser dan het schreeuwerige vluchtige vertier.

"Ah, comme j'ai toujours envie d'aimer, j'ai toujours envie de toi.."
"Allez venez, venez venez.."
Doeboemtzoefzoef..; fiefiefiefiefiet....!
"Touch my soul..."
Hihihihihihihihihihihihi...whààààà"

Hij draait bladzijde na bladzijde, zelfs bij het keren van de pagina's blijft hij, gebiologeerd door het verloop, neus in het boek.
Het is een vloek, een boerse scheet in een volle Sint-Pietersbasiliek, maar het geprevel van de gelovigen is te luid en ook zij, deze volgzame troep is te zeer op zichzelf.

"..Dit wordt ons niet ontnomen : lezen en ademloos het blad omslaan, ver van de dagelijksheid vandaan. Die lezen mogen eenzaam wezen. Hen wenkt een wereld waar de groten, de tijdelozen voortbestaan".

zondag 5 augustus 2012

Gespot : Moeder Afrika



Lang niet alle Afrikanen dragen de diepe wijsheid in zich van Moeder Aarde.
Getaand in de rimboe, gepokt en gemazeld op het ritme van de natuur herkennen ze iedere geur, het futielste gerucht in het struikgewas, het zuchten van de wind.
Maar vooral, vooral, kunnen ze feilloos peilen in de diepte van de menselijke ziel.
Net zomin als iedere bleekscheet zich de wijsheid mag aanmatigen van Kierkegaard is dit voorhanden in iedere Afrikaanse homo sapiens.

Maar soms, soms wel.
Zoals bij deze ebbenhouten dame, lange grijze haren, keurig opgespeld. Een stralend gelaat, er gaat een weldoende rust en zoveel waardigheid uit van haar zoals ze zomaar tegenover mij zit tussen Delacroix en Houba.
Ik lees in haar blik alle antwoorden op de Grote Levensvragen.
De oorsprong, het waarom, de bestemmming, zoveel kan ze lezen, zoveel weet ze.
Slechts een raadselachtige glimlach komt er over haar lippen.

donderdag 2 augustus 2012

PoëzIeNdestad



Tussen het kolkende rad en de razende hamer glijdt de glanzende TGV de Midi binnen op een reuzespoor.
De ultieme attractie van de Foor, een ritje op de Megatrein tussen Brussel, Parijs, Brussel.
"Allez, allez, entrez, entrez !" Onderweg wijde échte landschappen, koele frisdranken, free stop in Lille.
Niet goedkoop maar een verrassend lange rit op de molen.