vrijdag 30 augustus 2013

genoteerdenroute : Twee meisjes



Twee meisjes roeren in de vanilla-yoghurt aan de Naamse Poort.
Zomaar wat kletsen, een namiddag vol.
Over de rentrée, les vacances, la nouvelle collection chez H&M, les mecs etcetera -
Ahoui, j'ai entendu ..... hihihi .... tu te rends compte ... c'est superbe .... Cool! ....
Ecoute ce qu'il disait .... zwzwzw .... c'est pas vrai! .... je te jure!
Zo verstrijkt de eindeloze vrijdagachternoen.
Ze zuigen nerveus aan de vanilla, tijd zat praten ze gejaagd en lachen te vaak, te luid.

woensdag 28 augustus 2013

Monsieur Benoit!



Ze zitten zich al te verkneukelen in de kleine wachtkamer.
Hun oogjes blinken, al is er geen millimeter jaloersheid te bespeuren.
Ah, si j'avais les moyens je venais tous les jours.
De anderen bevestigen dit.
ça m'étonne pas qu'il a tant des clients.
Zo blijven ze hem nog een tijdje de hemel in prijzen.
Dan verschijnt de jonge God himself, Bonjour les dames, Ah madam VandenPlas, comment allez-vous ?
Entrez, je vous emprie.
Madam VandenPlas, op haar paasbest, nog niet zo lang geleden of wellicht zonet nog gepasseerd bij de kapper. Fleurig kleedje, blote schouders, wat gedecolleteerd, maar niet ordinair. Keurig in de plooi.
Ze ruikt naar het scherpe Opium van Yves Saint-Laurent, lichtjes gebronsd.
Gekleed naar haar leeftijd, net boven de zeventig, zoals de meeste vrouwen in het zaaltje.
Dames uit de middenklasse, leven volgens hun stand, niet exuberant, la vie devient quand-même cher n'est-ce pas Madam Verpoort, maar verzorgd, met een lichte knip op de portemonnee, af en toe een extraatje.

Benoit is een volbloed nicht, wervelend tussen zijn dames, ze zijn dol op mekaar.
Er is geen pose, neen, hij meent het echt, het zijn zijn schatjes. En oja, ze worden zo graag verwend.
Voetjes in het bad, een eerste lichte aanraking van monsieur Benoit onder water, zijn ze al week genoeg ?
Ah Monsieur Benoit, ça fait tellement bien.
Dan de voetjes op zijn schoot, een lichte extase, zachtjes de korsten verwijderen, heel secuur met de likdoorns, even met zijn duim over het eelt.
Soms is hij ondeugend, een lichte kriebel op de zool, daar zijn ze dol op, Mónsieur Benoit !
Na de sessie weet Benoit ze nog wat te vertroetelen, een beetje crème en volle massage van de voet.
Voilà, ça fait 25 euro, Madame VandenPlas.
Ze glundert, geen enkele gigolo kan er aan tippen. Zij zou er nooit aan denken.
Monsieur Benoit, il connaît son métier.
Simplement le meilleur.















maandag 26 augustus 2013

poëzienville



Ze hangt aan het infuus, mobieltje op de buik, draad in stopcontact boven haar.
Het zwarte meisje met de rode cravatte slaapt zo vredig tussen Centraal en Sint-Agatha dat ik denk dat ze dood is.
Doch : alles onder controle, Proximus waakt.

zaterdag 10 augustus 2013

genoteerdenroute : de zuinige kus



Hij geeft haar een zuinige kus, lippen op lippen.
Kort, par politesse.
Hij weet het en zij weet het. Zij weet dat hij het weet, hij weet dat zij weet dat hij het weet.
Er wordt met geen woord over gerept. Het niet willen weten van het weten.
Het volhouden van de leugen.
Al het gedoe, kinderen verdelen, de omgeving, geroddel op kantoor en vooral, vooral de verkoop van de fermette met de dubbele garagepoort.
Als zij oversteekt aan de Wolvengracht kijkt hij ze nog lang na.
Ze ruikt zo lekker, florissant kleedje, fier rechtop wandelt ze de galerie Anspach binnen.
Hij blijft kijken tot ze helemaal verdwijnt.
Heel, heel even was ze nog alleen van hem.

maandag 5 augustus 2013

Trois fois par jour



Vandemorgend was er giene mens, zegt de vriendelijke man in onderlijfje.
Tant que vandemiddag was 't wa meer, maar toch nie gelek anders.
Hij staat achter mij in een korte rij. Een kleine zeventiger met een Clark Gable snorretje en een witgrijs zonnehoedje, twee Colablikjes in zijn rechterhand.
't Es de ramadan, dan es 't altijd kalm.
We schuiven verder op.
Ge zijt hier vandaag al twee keer geweest ? vraag ik om de babbel gaande te houden.
Alle dagen kom ik ne keer of drie, antwoordt de man.
Ik bekijk hem enigszins verbaasd.
Ik woon hier just achter, in d'appartemente, ge lupt altijd in 't droog. Dat klaart weinig op.
Het gesprek vlot moeizaam.
Ge moet de promotions in 't oog houden, vantijd is 't veel beterkoop.Ge kunt hier schoon affaires doen.
Er wordt een zekere Charles omgeroepen, hij wordt verwacht in zijn rayon.
Maar waarom.. hij onderbreekt mij meteen.
ça fait passer le temps, zegt hij.
Hij trekt zijn schouders op.
De Supermarkt aan de Belgica : zoveel meer in de aanbieding als je tussen de rekken leest.

vrijdag 2 augustus 2013

poëzienville



Op één rij staat le tout Bruxelles uitgestald op het perron van Lemonnier.
Een Brusselaar met te korte mouwen en een drankprobleem, een Marokkaanse grijsaard, een zwartafrikaanse met dreadlocks en haar twee kinderen, waaronder één hanenkammetje. Twee Bedoeïenenvrouwen in fel gele gewaden, een meisje met een hoofddoek, hippe shirt, jeans en hoge schoenen. Een Brusseles die luidop tettert in haar mobieltje tegen haar overspannen dochter. Een zware Maroxelloise helemaal in het zwart en haar twee meisjes van vier en vijf in vrolijke rode rokjes, een Latino met zilveren brilletje en een clochard die zucht.
Boven het perron kijkt de woonwagenbewoner even over de reling om het menselijk landschap te schouwen. Hij glimlacht lichtjes, schudt even met zijn haren zoals een vis wentelt met zijn vinnen, volkomen op zijn gemak.