Wow, wat een
bijzondere dag, zegt de éne man tegen de andere in de Kartuizersstraat.
Hij loopt naast zijn fiets.
We hebben vandaag
elegante stappen vooruit gezet, voegt hij er aan toe.
Woorden als vers gesneden wit brood.
Je zou zo bevriend willen raken met de man die bijzondere
dagen kent en elegante stappen vooruit zet.
Weet bij God niet wat de dag bijzonder of elegant maakt, een
gluiperige pooier bedient zich wellicht van een ander jargon. Evenmin zijn het
radde managers, dan gaat het over ‘efficiëntie’, ‘alap decisions’ of ‘action
points’ na de meeting.
Mijn curiositeit, niet exclusief een vrouwelijk kenmerk, is
gewekt.
Ik vang slechts flarden op, wat nog meer prikkelt.
Johan was gevat..
of ..moet verder worden ontwikkeld.
Begeesterende taal.
Een scherf, een woord dat valt, een gespannen oor, een
afwijzend gebaar. Je wilt meteen landen aan tafel, opzij van het tafelblad of
op de muur, zodat je niet wordt betrapt of geaffronteerd of dood gemept.
Het gaat over hun vriendin of vriend en zijn of haar
ochtendhumeur, hoe dit weegt of gewoon, altijd van levensbelang over de gemiste
strafschop van Ronaldo.
Of nog, over het te weinig verdienen, een collega die zeurt,
een dreigend ontslag. Of een geweldig nieuw lief.
Het mysterie hoeft niet altijd ontbloot.
Ondanks de late namiddag likt de zon gretig aan de witte en
gekleurde gevels van de Kartuizers.
Een triomfantelijke dag. Een vrouw die passeert heeft een
behaaglijk parfum. Een kind wordt zomaar blij van muziek.
Ik zet een elegante pas voorwaarts.
Weet nog steeds niet wat hun dag bijzonder maakt of hun
stappen gracieus.
Maar het is volstrekt onbelangrijk.