dinsdag 30 januari 2018

One of the Girls

Zo loopt ze in de lange Archimedes. Af en toe gluurt ze naar binnen, bekijkt aan de gevel de menu's op een grijs krijtbord, dan gaat ze weer voort.
Ze is keurig en klassiek gekleed, zedige rok, lange laarzen, helemaal in het zwart.
Van ver en van dichtbij lijkt ze in de rouw.
Net gearriveerd, gisteren in de late namiddag, beetje daas nog.
Ze wilde zo graag daarvandaan en hiernaartoe.
Haar vader, hij vooral had gepusht, vol verwachting, zijn enig kind. Dààr gebeurt, daar is jouw toekomst. Ze waren al apetrots dat ze de unief had doorlopen. Nu de volgende grote stap.

First day in Brussels bij valavond, in de schaduw van het Kruis van Berlaymont dwaalt ze, de schuchtere stagiaire, haar Engels schools, onzeker.
Soms gaat ze ergens binnen, doet alsof ze belt, haar smart uitgezet praat en antwoordt ze, net of ze op iemand wacht, verlegen om alleen binnen te gaan. Onderwijl kijkt ze rond, ze mompelt iets onverstaanbaars in haar mobieltje en gaat terug naar buiten.

De eenzaamheid giert door de straten en door haar lijf.
Zo verloren voelt ze zich in deze triestige stad waar de verlatenheid in dikke druppels traag van de ruiten rolt. Overal lachende mensen op deze maandagavond, ze vieren de eerste dag van de werkweek.
Niemand had haar verwelkomd vanochtend, amper haar plek getoond, iemand zou langs komen.
Ze kijken nog altijd neer op de Oostblokkers, liever hebben de volbloed expats flamboyante Françaises of doortastende Zweedse blondines die meteen thuis zijn, feest op het Luxemburgplein.
Niemand had gevraagd vanwaar, waarvoor, hoelang.
Zo koud ervaart ze nu de lange straat, waar ook niemand op haar wacht, haar wenkt.
Dezelfde groezelige sfeer die ze ervoer in haar eng provinciaals stadje waar ze was gaan lopen, diep in de Karpaten.
Alles zou nu anders worden, hier in het centrum van de macht, hier zou haar nieuw leven beginnen.
Het fragiele meisje, tenslotte gaat ze de bescheiden pizzeria binnen, veel volk en rumoer en tafeltjes alleen.
Vooral niets laten merken, One of the Girls.
Zo onopvallend opvallend.



Geen opmerkingen :

Een reactie posten