Ik zoek een meisje om mee te oefenen, zegt de PC verkoper zomaar in de Mediamarkt, nadat ik hem complimenteerde met zijn Nederlands.
Hij is net de schoolbanken van het CVO ontgroeid en zoals vaak bij een pas verworven taal ontbreekt de fijngevoeligheid. Zoals iedereen weet zijn nuances de subtiele kleurverschillen die meestal de kern van de waarheid uitmaken (dixit Chaim Potok).
Maar is hier sprake van nuance ?
Misschien bedoelt de verkoper wel wat ik hoor en is mijn invulling interpretatie.
Wellicht beheerst hij moeiteloos het Nederlands en bedient hij er zich reeds van met een zekere knipoog.
Op dezelfde étage treft een meisje een vriendin.
Keisaai. Pas op, hij is genereus, sympathiek, vrijgevig.. al wat ge wilt, maar tegelijk oersaai.
Het botst nooit, het is altijd goed, er is gewoon geen toesj.
Te braaf om te dumpen quoi.
Waarom zijt g'er dan iets mee begonnen ?
Ben niks begonnen, hij is op mij gevallen.
Ik was al een tijd single en veel goesting.
Hij was knap, kwam als geroepen, na het personeelsfeestje.
Aan de klap geraakt, hij was nieuw, beetje verlegen, brede kas, 't ging vanzelf.
Wist ik veel dat iemand zo kon vervelen.
't Werkt op mijn zenuwen, kunt ge 't u voorstellen ?
Levendig, antwoordt haar copinne.
En wat nu ? vraagt de andere zich luidop af.
Simpel..
Makkelijk gezegd, hij werkt bij ons op kantoor, 't zie hem elke dag.
Een korte stilte.
Moest ik nu écht op iemand vallen, mijn type, un coup de foudre, kon ik dat gebruiken. Ik wil hem niet bedriegen, zoiets.. zou eerlijk overkomen. Hij zou dat zeker begrijpen, mij wellicht zelfs troosten..
Ze lachen allebei.
Ze kijkt wat afwezig dromerig in de lange zaal.
Iets verder staat de verkoper.
Ook hij is op zoek.
Hij is niet saai, knap, exotisch, heeft humor, is zeker bereid.
Helemaal haar type. Haar Nederlands is voortreffelijk, zijn ijver buitensporig.
Dat moet een geweldige clash geven.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten