....melomaan

Aan de cursus Melomaan in de Markten participeert een doodernstige man.
Hij zondert zich helemaal af in een verre hoek van het leslokaal. Ik vermoed een zekere hoogmoed maar het kan ook zijn dat de arme man zijn moeder vorige week is ontslapen en hij daar diep om treurt.
Vermits zijn inschrijvingsgeld al was overgemaakt is hij toch maar opgedaagd, misschien helpt het om één en ander te verwerken.
Een vleugje Bach kan veel helen.
Wij kunnen hem niet helpen want hij zegt niks. Ik heb hem één keer aangesproken aan de koffie-automaat, hij knikte alleen maar ongeïnteresseerd.
Dat soort boodschap is voldoende voor mij : laat mij met rust.

Tante Sidonia was er ook. Een lange slungelachtige madam met een te grote schoenmaat, zij was wel zeer aanspreekbaar.
Alleen zat ze op de verkeerde cursus, Sidonia had in haar chiro-jaren nog melodica gespeeld en dacht dat melomaan een vervolmakingscursus was voor melodicanen.
Ik heb al cursisten ontmoet die wél wisten wanneer ze moesten komen maar geen flauw idee hadden waarvoor.
Dat is één categorie : gezelschapsdieren. Je kan er mee praten maar je moet je grenzen bewaken. Ze zijn al bij al vrij onschuldig.
Een andere soort zijn mensen die kampen met zware problemen : psychosen, depressies, eenzaamheid, gestoorde relaties. Vaak zijn ze in therapie geweest of nog steeds, en dikwijls op aanraden van hun therapeut naar een cursus gestuurd.
Kwestie van tussen de mensen te komen, weetjewel.
Je komt ze vooral tegen op schrijfcursussen, je herkent ze overigens heel snel -
in de kortste keren leggen ze heel hun leven op tafel. Via een gedicht of een kortverhaal kan je dit handig verpakken. Een lesgever zonder scrupules of met weinig mensenkennis ruikt een interessant verhaal en gaat daar vlotjes in mee.
Vooraleer je het weet ben je ongewild deelnemer aan een groepstherapie.

Een volgende soort is ronduit gevaarlijk. Het zijn mensen op zoek naar een lief.
Ze hebben de datingsites nog niet ontdekt of zijn er niet mee vertrouwd of willen liever op een old fashion way een gezel ontmoeten.
Vooral de lesgever is een gegeerde brok.
Een vriend van mij is muzikant en vond het leuk om les te geven, kwestie van wat respons te krijgen en ook wat om den brode.
Het is geen onknappe man maar veel te toegankelijk.
Hij is er moeten mee stoppen. Hij werd gestalkt tot in het holst van de nacht, zijn vrouw heeft het brutaal moeten afblokken, het scheelde geen haar of hij moest zelf op de sofa.
Sommige al wat oudere vrouwen zijn minder ondernemend maar stellen te pas en te onpas verkeerde vragen om de aandacht van de cursusleider vast te houden.
Rivales kunnen daarin zeer bitsig zijn. Leeftijd is dus niet altijd een garantie,
bovendien vertraagt het hopeloos de cursus.

Denk dus tweemaal na vooraleer je je inschrijft voor een cursus die op het eerste zicht ongevaarlijk lijkt.
Heel soms zit er iemand bij die komt voor het onderwerp, meestal zegt hij weinig.

De zwijger op de cursus Melomaan heeft zijn moeder helemaal niet verloren maar heeft ervaring met cursussen.
Omdat hij niks zegt is hij veilig gezelschap : ik blijf nu altijd in zijn buurt.