"Attends Ninette.. .... mais attends je te dis.."
Maar Ninette wacht niet. Lang niet.
Ze loopt door op het trottoir terwijl de vrouw haar halflopend achterna zit.
Soms wacht ze, sluiks kijkend, als de vrouw vlakbij is gaat ze er weer vandoor, met een olijke blik in de donkere ogen.
Zo gaat het door over de hele lange hoge Lombard, komen en gaan, gaan en komen.
Tot zij het uiteindelijk opgeeft, het heeft lang genoeg geduurd, en kwispelstaartend naar het vrouwtje gaat.
Een wonderlijk ballet van aantrekken en afstoten, op en af, geven en nemen, op het brede voetpad tussen Plattesteen en Gerechtsplein.