"C'est sens unique quoi ? Eh ? C'est sense unique la discussion ?".
Hij wuift hen weg met een fors gebaar en verwijdert zich, doch slechts even.
De andere roept terug, kalm en bedaard, maar voldoende om hem op stang te jagen.
"Tu ne veux même pas écouter," zegt de stadswachter.
"J'écoute pas tes conneries..".
"Makkelijk, dan is er geen discussie mogelijk.."
"'k Probeer te discussiëren maar ge luistert niet..".
Dovemansgesprek.
"Als er niemand iets op de grond smijt hebben uw collega's geen werk meer..".
De drie stadswachters blijven ijzig kalm. Behalve hen en de woeste man is er vrijwel niemand in het Fontainaspark.
"Ge moest beschaamd zijn..", antwoordt de éne toch.
"Weet ge wat ?", repliceert de blonde weer, "racisten, ja racisten, dat zijn jullie."
Het werkt dus ook omgekeerd, gaan we er op vooruit ?
De blonde midveertiger had de hond zijn gevoeg laten doen in het midden van het grasperk, vervolgens was hij gewoon voortgegaan. Daarop begon een verhitte discussie. De man beweerde dat hij wel degelijk van plan was het op te kuisen. De drie Maroxellois vroegen naar zijn plastic zakje, verplicht aan de leiband, waarvan hij dan weer beweerde dat hij het vergeten was.
Een rosse madam passeert nu met haar schoothondje. Hij zoekt een medestander, zij heeft wél haar gerief bij. Hij vangt bot, ze negeert hem straal. De drie monkelen even en lopen verder.
Hij wandelt met bekwame spoed het park uit alsof hij werd betrapt op openbare zedenschennis.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten