Wat een geluk dat er mobieltjes bestaan, denk ik zomaar als ik het grijze musje ontwaar aan het Bloemenhof.
Her en der staan groepjes, uitbundig hun leven te vertellen of te verhullen, altegaar gezellig samen.
Voor de eenzaten, de timide, loners en de losers heeft men de GSM uitgevonden. Hallelujah !
Zo staat het meisje daar en stuurt een SMSje, ze glimlacht.
Een boodschap naar haar zus ? Haar moeder ? Of haar allerbeste enige vriendinnetje, al van in de lagere school of nog verder weg. Zo ver als de lieve Bondzondernaam boodschappen in de roze Poëzieboekjes.
Het wonder van de ICT, men is nooit alleen, ook al is men heel alleen.
Altijd is er de verbeelding, het vermoeden van een kring.
Op dit eigenste ogenblik kan men de illusie wekken dat de hele wereld aan je voeten ligt, terwijl je, bij gebrek aan de hele wereld een berichtje stuurt naar jezelf. Met lieve groeten.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten