dinsdag 9 juli 2013

madeinbrussels : De Maagd en de Vruchtbare Wijn



Ik heb iets op mijn lijf, zegt hij, maar ik weet niet wat. En metdenandere zakt hij ineen.
Allé, zegt haar vriendin, gemeend nieuwsgierig.
En we zaten just op een feest, 't wil weer lukken.
Ge moet derec naar 't spoed, zegt mijn schoonbroer, ge zie wel dada serjees is.
Allé, wijlen naar 't spoed, maar nog voor da we da waren zegt hij : 't is mijn maagd.
Geef dan maar gas, zeg ik tegen mijn schoonbroer, straks springt zijn maagd nog.
Ge wèt, in 't spoed haasten ze zich niet hé. Ge moet al dood zijn voor da ze bougeren.
Ondertussen kreeg hij almaar criesen.
En hyperventileren en stijf worden.
Hoe kundenu stijf worden van uw maagd ?
En hij had niet veel gedronken, twee glazen vruchtbare wijn, das al. 
Ma krampen mensj, g'haad het niet voor mogelijk.
Maar allé, we waren dan rap gerust, 't was zijn galkanaal dat verstopt zat met stenen.
Allé, dan waarde op ulle gemak, komt de andere even tussen.
Ja, maar ge wèt hoedadagaat, ze beginnen dan vanalles 't onderzoeken, ge weet da niet wat ze nog allemaal gaan vinden. Ge kunt nie rap genoeg weg zijn hé, in ne kliniek.
Ja mensj, doktoors moete ook niet altijd vertrouwen hé.

Een stil moment, het zachte gedreun van de trein door glooiende Brabantse weiden.
Zie naar de pastoors, herneemt haar vriendin, da waren ook heilige.
Om van pasters te klappen, op zo'n momenten zoude weer geloven dat er ne God is.
Hebde gij hem al ne keer gezien ?
Hij is onzichtbaar, zeide ze vroeger altijd.
Ja, maar als ge onzichtbaar zijt kunde toch klappen ?
Nen blinde en doofstomme God, wa hebde daar nu aan ?

Ze zwijgen even om het laatste goed door te laten dringen en om plaats te maken voor het volk dat opstapt ter hoogte van Sint-Agatha-Berchem.
De trein trekt zich weer langzaam in beweging.

Ik peisde, 't zulle toch zijn veranderingen nie zijn die beginnen op te spelen.
Ze lacht.
Hahaha, zegt de andere, moest ne man da krijgen dan kunnen we alle maanden  naar 't spoed rijden. Hahaha.
En dan werd uitgestapt in het kleine stationnetje.
Ik zag ze nog bulderen met de miserie van hun mannen.
Vrouwmensen ondereen tussen Centraal en Essene-Lombeek.

Geen opmerkingen :

Een reactie posten