En wat voor slecht heb ik dan gedaan ? Hé ? Zeg het mij ?
Ze roept alsmaar luider, men moet moeite doen om niet te luisteren.
Het terras is warm aan de Place Albert, met een lichte bries.
Het volk jong, hip, uitgelaten, de Apple's blinken in de zon.
Hij is te warm gekleed voor deze tijd van het jaar, ronde buik, grijs kortgeknipt.
Zij te jonge kleren, te zware blonde krullen, haar pofbroek maakt haar wijder.
Pardon hé, het is niet mijn beurt nu, gij zijt aan zet, ik heb mijn werk gedaan, zegt de grijze -Vijfentwintig jaar heb ik aan jou verspeeld, potdoof, altijd geweest, ge luistert alleen maar naar uw eigen. -
Oh, ik mag niet zeggen dat hij misschien, vantijd, soms, even, ergens gaat kijken achter werk, twee jaar zit hij al thuis.., antwoordt hij.
Ge jaagt hem op, ge maakt hem zot, voortdurend achter zijn hielen, hij is depri, dat ziet ge toch. -
Iedereen is getoucheerd in het leven. Waarom is hij depri ? Waarom ? Waarom ? Omdat hij verdomme geen werk heeft.. -
Ge begrijpt er niks van.
Even, heel even een stil moment.
Gans onze relatie is één groot malheur geweest. -
Ohlala, 't zal aan mij liggen ? Hoelang hebt ge 't getrokken met uw laatste mec, die Laurent ? Vier maand ? Nog nie. -
We zijn over Louis bezig ja ! G'hebt geen zaken met mijn privé-leven. Laat hem gewoon gerust, hij zal het zelf wel uitzoeken. Laat hem gewoon, gewoon gerust. -
Neen, niet OK, maar OK, gij lost het zelf maar op.. -
Maneen ! We moeten hem gelijk helpen, da's gemakkelijk, armen omhoog, alles op zijn beloop laten..-
Da's just wat gij doet. Wat verspeel ik hier verdomme nog mijne tijd, ge zoekt het zelf maar uit. Ciao.
Zij groet hem niet terug, kijkt heel erg de andere kant op.
Staat recht, stapt resoluut de Chaussée d'Alsemberg af, richting Barrière, kaarsrecht, vastberaden.
Ze wéét heel zeker dat zij, en niemand anders, gelijk heeft.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten