'Un homme existe lorsque sa voix est ecoutée.'
Op Tram 4 sta ik naast een doofstomme jongen die dezelfde reclame-affiche leest.
Het is een annonce om het bestaan van de zelfmoordlijn kond te maken aan kandidaat suïcidalen.
De jongen monkelt even.
Stel even dat hij kampt met problemen, wat niet onwaarschijnlijk is als Bach of Bartok je worden ontnomen, als je vanalles wilt zeggen maar het niet gezegd krijgt. Als men je iets vraagt maar je nooit kan antwoorden.
Als je voortdurend verkeerd wordt begrepen, wat denkt zo'n jongen dan als hij leest : 'un homme existe lorsque sa voix est ecoutée' ?
Heeft hij geen recht van bestaan omdat hij niet wordt gehoord ? Dat steekt.
Maar evenmin kan hij terecht bij een anonieme lijn om dit te melden. Als hij in het midden van de nacht vergaat van eenzaamheid, als hij in de shit zit, als hij wordt afgewezen of buitengesloten en behoefte heeft om gehoord te worden, om zijn verhaal te vertellen ?
Qui écoute sa voix ?
Er nooit bij stilgestaan dat de Tele-Onthalen of Zelfmoordlijnen van deze wereld ontoegankelijk zijn voor mensen met dit soort beperkingen.
Wellicht zijn ze niet zwaarmoediger dan de vuilgebekte of welbespraakte medemens, alleen weten we het niet.
Ik heb de jongen maar heel even aangekeken.
Eén oogopslag was voldoende om te weten dat wat niet weet, wel degelijk deert.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten