"'k ga vandaag wa langer werken, dan pak ik vrijdag congé en kan ik mijn boodschappen al doen.."
"Ja, de zaterdag gaat er overal veel volk zijn.."
De twee vrouwen op bus 66 tussen Centraal en Madou maken zich al wat zenuwachtig over de komende dagen. De blonde ontvangt voor het eerst haar schoonfamilie. Ze is dit jaar getrouwd en schoonmama kijkt kregelig toe of zoonlief wel genoeg wordt verpamperd.
"Ze belt alle dagen, vraagt altijd naar hem.."
"Hij laat zich teveel doen..".
Als ge getrouwd zijt met uwe man moet g'er ook zijn moeder bijpakken," zegt haar oudere vriendin, een rijpe veertiger, ze spreekt uit ervaring.
"Die van mij, die belt niet, maar als ze komt heeft ze altijd commentaar, maar zo van die zijdelingse, geweetwel, nooit in mijn gezicht. Ik hoor dat dan van hem. Ze kan het bloed van onder uw nagels halen zonder dat er een scheef woord valt, echt venijn.
"Die van mij zegt het ook tegen hem, maar Jos durft dat niet tegen mij te zeggen, maar verandert wel 't één en 't ander. Ik kan er iets van krijgen : hij gaat dan ineens ook mijn schoenen kuisen of de kasten herleggen, of een plooi in zijn broek leggen.
"Ge leert dat wel," zegt de veertiger, "op den duur leert ge ze een plaats te geven, die van mij die staat allang bij de quantité négligable, maar als ze komt zal ik altijd vriendelijk zijn, het blijft zijn moeke hé."
"Als hij maar niet dezelfde manieren krijgt als zijn moeder, vanalles achter de rug foefelen.
"G'hebt twee mogelijkheden," repliceert de oudste, alweer uit ervaring.
"Ofwel gaat em helemaal op u gelijken ofwel wordt hij erger dan zijn moeder."
Daarop kijkt de blonde heel zorgelijk naar buiten.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten