Overleven

Een man in een gele vest en bruine valies wacht op Godot op de trappen van het verlaten Partenakantoor.
De Japanse schooier die teveel aan zijn tenen pulkt neemt zijn ontbijt op de Oude Graanmarkt, hij warmt zijn thee op een blauw campingvuurtje.
Welgeteld één duif zit op de nok van de Chinese bazaar in de Visverkopers.
Vier bedelaars kruisen mijn pad tussen de Rijkeklaren en Delhaize, ze vragen 50 cent of één euro pour manger, pour téléphoner, ça fait trois jours que j'ai rien mangé.
Aan de kassa van Delhaize laat de gerant één van hen passeren, hij zocht heel diep naar wat schamele centen voor één blikje Jupiler. "Passe...".

Vooraan in de Nieuwstraat staat een man, hij rookt nerveus, geruit hemd, versleten jeans welke hij omhoog houdt met een rode ceintuur.
Zijn vier honden heeft hij vastgebonden aan de deurklink van H&M.
Vier schrale maar gelaten beesten. Twee liggend, twee die rechtstaand hun baasje aankijken.
Het is nog lang geen etenstijd, het vervelende van deze stiel is dat de man nooit weet wanneer ze aan tafel mogen schuiven. Kunnen honden overweg met dit soort onzekerheden ? Stratiers wel.
Zijn al blij als ze een hap krijgen, hoeft niet alle dagen Forza 10 of Happy Dog te zijn.

Het is zondagochtend, veel volk passeert er niet in de Rue Neuve op deze dag, op dit uur, op deze plek.
Hij rommelt wat in de vuiligheid en de lege dozen, neemt tenslotte een groot karton en legt het op de grond.
De honden kwispelen, ze vleien zich dankbaar neer, één likt de handen van de man.
Er is geen plaats meer voor hem, maar hij laat de honden ongemoeid. Blijft gewoon rechtstaan en kijkt wat verdwaasd naar het viertal.
Ze schurken kort tegen mekaar aan alsof ze het raden. Maar hij steekt opnieuw een sigaret op en kijkt naar binnen.
Er passeert een jonge vrouw, geamuseerd draagt ze haar peuter op de buik.
Ze kijkt naar het viertal en lacht heel even naar de man die zich net keerde.
Hij beantwoordt de groet maar vraagt niets.

Dan streelt hij de jongste hond.