Hij geeft haar een zuinige kus, lippen op lippen.
Kort, par politesse.
Hij weet het en zij weet het. Zij weet dat hij het weet, hij weet dat zij weet dat hij het weet.
Er wordt met geen woord over gerept. Het niet willen weten van het weten.
Het volhouden van de leugen.
Al het gedoe, kinderen verdelen, de omgeving, geroddel op kantoor en vooral, vooral de verkoop van de fermette met de dubbele garagepoort.
Als zij oversteekt aan de Wolvengracht kijkt hij ze nog lang na.
Ze ruikt zo lekker, florissant kleedje, fier rechtop wandelt ze de galerie Anspach binnen.
Hij blijft kijken tot ze helemaal verdwijnt.
Heel, heel even was ze nog alleen van hem.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten