Tussen Centraal en Aalst

Een man in zwarte anorak met Danny Buck kapsel kijkt verveeld naar het bagagerek.

Het is leeg, net als zijn blik na een lange dag gapen achter een ongezonde Apple.

Heeft em een ander ?

Bah neen, hij wil niet gebonden zijn hé.

't Is geene man om los te lopen.

De andere knikt.

Hij kan niet zonder een sterke hand, zegt de ex opnieuw.

Ik had supergoeie invloed op hem, maar ja, hij was gebonden zei em.

Ik moest hem loslaten, was ik ook weer vrij, dat was zijne uitleg.

Ge ziet waar em nu uitkomt..

De vriendin van de invloedrijke luistert, nieuwsgierig geïnteresseerd.

Ik wist hoever hij mocht gaan, in zijne praat en met zijne drank. Ik had daar pak op.

Een man en een vrouw in de andere hoek overlopen hun dag.

Problemen in de Marketing en de 'PMP'.

't Is nen Algerijn, zegt hij plots.

Het nieuwe afdelingshoofd bij de boekhouding.

Ze pakken alles af, zegt de vrouw.

Naast haar zit een man, hij leest geconcentreerd, regel na regel, de handleiding van zijn nieuw fototoestel alsof hij zich verdiept in de Broers Karamazov. Laat zich door niets of niemand van de wijs brengen.

Een ander meisje belt naar haar vriendin, zangerig, muisstil.

Het doet pijn om haar niet te horen.

Een zwart meisje in dezelfde wagon eet zoute koekjes, de één na de ander.

De man die zich ingraaft in de Canon kijkt even op, lichtjes dromerig, alsof een passage moet rijpen.

Dan verdiept hij zich weer in de werking van de sluiterknop.

'k Zie hem nog, bekanst ieder weekend in de Bierboom. Hij zit weer in slechte compagnie, moet het zelf weten.

Houden van, als zorgen voor.

Trek het nu niet aan, g'hebt uw plicht gedaan.

Ik zwijg.

Voel mij niet aangesproken tussen Centraal en Aalst.

Ongebonden, volbloed Belg, pak niemand iets af.

Ze merken het aan mijn raadselachtige glimlach.

De invloedrijke kijkt met troebele blik naar het landschap.
Monstert mij heel vluchtig.

‘Geene pak op’, zie ik ze denken. Dan kijkt ze weer naar buiten.

Alleen een koe in de natte wei heft even haar kop.

Je ziet ze blaren.