Afzien

Op het Martelarenplein zegt een jongen tegen een meisje, er staat een nieuwe toren aan Tour & Taxis.
Ohja, zegt zij, van wat ? - 'k weet nie, zegt hij.
Dan gaan ze een huuraffiche bestuderen. 9oo euro, dat is een bom geld.
Er zijn ook nog de lasten, zegt het gekleurde meisje. En eten en drinken, zegt de jongen van de Nieuwe Toren.
Er is hier nooit volk, het is hier vreselijk rustig, zegt zij.
Ik wil hier niet wonen, te weinig volk, beaamt hij.
Dan gaan ze op een bank zitten. Er zitten nog drie andere koppeltjes.
Het lange meisje zit op schoot bij haar verlegen vriend, ze neemt een selfie.
Dat doen het meisje en de jongen van de Nieuwe Toren ook, maar niet op schoot. Ze lachen uitbundig zoals het hoort bij een fotoshoot.
Ze kijken naar de andere banken. Ze lachen allemaal, de verliefden, alles mag nog beginnen.
Ze lachen ook zomaar, de jongen en het meisje.
Het stelletje op de trappen van de Martelaren lezen mekaar berichtjes.
Ze kijken ieder apart, het gekleurde meisje en de jongen.
Dan nemen ze hun smartphones, tokkelen wat, hij toont haar zijn short messages.
Ze lachen opnieuw en kijken dan weer naar de verliefden.
Ze zijn amper veertien.
Leren leven is afzien.