Zes Chinezen staan wat afzijdig van hun groep ter hoogte van Café Anspach.
De gids doet hard zijn best om het verschijnsel van de Nord naar de Midi uit de doeken te doen aan de Aziaten die meer miljoenensteden hebben in hun land dan er café-voetbalploegen zijn in gans België. Geen wonder dat ze wat afdwalen.
De zes hebben zich afgescheiden van de groep - als een dissidente Groep van Zes - ze luisteren allang niet meer maar zijn geobsedeerd door een banale stelling vóor het café.
De dikste van de groep, in zijn vrije tijd ongetwijfeld een volbloed worstelaar, wijst naar de manier waarop de stelling is vastgemaakt aan de muur, de vijf anderen brommen heel hard, wat ik als instemmend beschouw.
Daarop bekijken ze het vlechtwerk - éentje neemt een foto, vooraan, opzij.
Opvallend is dat geen enkele Chinees poseert, ze zijn alleen in hoge mate gefascineerd door de stelling aan Brasserie Anspach.
Er ligt een terrein braak, ter grootte van een continent, voor Echafaudages Kaefer.
Als ik hen was zou ik snel dat stellingske op de Anspach opdoeken en terstond verkassen naar China.
Ik zou al op zoek gaan hoe Kaefer of een variante erop bekt in het Chinees.
The sky is the limit.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten