Die eerste maandag na nieuwjaarsdag stapt een drietal, total loss, uit aan het Voorplein van Sint-Gillis.
Het is laat namiddag en de drank heeft al flink zijn werk gedaan.
Twee dertigers en een oudere man die tegen zijn pensioen aanschurkt.
Ze giechelen als uitgelaten pubers die hun honderd dagen vieren. Ze steken pardoes het dubbelspoor over, waarbij Jean-Pierre, de meest benevelde, zwaar struikelt.
Hij ligt languit op de sporen, de twee anderen lachen zich verrot. De oudste is Jeanke, hij durft niet oversteken. "Allé Jeanke, we gaan niet wachten hé..,". De vrouw is kortgerokt, niet onknap en heel gulzig.
Na het voorval gaan JP en de vrouw op de bank zitten, hij trekt zijn broek omhoog om de schade op te meten. Zij neemt even zijn been ter hand en giechelt. Niks aan de hand.
Ondertussen is Jeanke gearriveerd op het perron. Hij heeft een ringbaard en een blozende kop, dat kan zijn aard zijn maar vandaag spreek ik me daar niet met zekerheid over uit.
De kortgerokte wil JP binnendoen, hij staat daar voor open maar heeft zich teveel moed ingedronken.
Zij is de nuchterste van de drie, heeft net genoeg op om zich te laten gaan, ontdaan van alle gène maar nog alert genoeg om de maat te houden.
Jean-Pierre heeft zich overschat en haar onderschat.
De rol van Jeanke is onduidelijk, ofwel heeft hij één en ander niet door ofwel rekent hij op het falen van JP om zelf, nog net voor zijn brugpensioen, te proeven van een groen blaadje.
Ze stappen op en vragen driemaal aan de omstaanders of de tram stopt aan de Brouckère.
JP heeft de oogleden al ver naar beneden, zij kletst aan één stuk door om hem wakker te houden.
In het Zuidstation wordt er nog wat geluld tegen de grijze secretaresse naast hen die zich rept om haar trein te halen.
Aan de Brouckère stappen ze giechelend uit, arm in arm, de avond is nog jong.
Ik geef geen knip voor Jempi vanavond, tenzij zij hem nuchter houdt, ze moet alleen nog Jeanke zien te dumpen, weliswaar beleefd, want het blijft een collega.
De opdracht is simpel : JP droog houden, Jeanke volgieten.
Zij houdt zich wel gedeisd.
Morgen worden de brokken gelijmd op kantoor, de laatste trein is nog veraf.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten