Spraakgebreken ?

Spraakstoornissen vind ikzelf nogal een gebrekkkig woord.
Een gebrek verbergt bijwijlen een grote kwaliteit. Stille waters, diepe gronden weetjewel.
Zo is een stotteraar veeleer iemand die de tijd neemt om na te denken.
Mijn stukadoor was dan weer een man die altijd in herhaling viel : "..dat moet hier honderd vierkante meter zijn, dat het honderd vierkante meter is," of "..het zal vandaag weer gaan regenen, dat het zal gaan regenen."
Op de duur ging het ook daadwerkelijk regenen, dat spreekt. Merkwaardige kwaliteit.
Maar hij had het onder controle, zijn afrekening bijvoorbeeld heeft hij niet herhaald, ik zou dan tweemaal zijn geschrokken. De ervaring had hem dit geleerd.

Eéns ben ik haast bezweken voor de toog van het cafetaria van een manège.
Eén van de stamgasten vertelde een smakelijke mop waarop de paardenhouder uitbarsste in een luid gehinnik. De man had zich zodanig vereenzelvigd met zijn knollen dat hij zich ook hun schreeuwen had toegeëigend. Is dat een lachgebrek ? Of een Damiaanse kwaliteit ?

De man die ik vandaag ontmoette op tram 4 tussen Helmet en Rogier was ronduit hilarisch.
"Harry ? They throw him out, out, out.." -
"They replaced him by a Belgian guy guy guy.."
Een Echoman.
Nog nooit tegengekomen.
Het gaf aan de tram een heerlijk swingend gevoel :
"Go, go, go.. - "..very well, well, well.."
Een volwassen rapper. Zelfs de schaarse stiltemomenten werden ingevuld : "Yeah, yeah, yeah.."
"Where do you take the train, train, train..?"
Ondanks de traagheid van de avondfile zat er vaart, ritme en schwung in het tramstel.
De MIVB zou meer van dit soort mensen moeten inhuren.

Zo zie je maar, niet alle spraakgebreken zijn storend, welintegendeel.
"Not at all, all, all.."