Côté gauche

"C'est un boboberio."
Het beest houdt het midden tussen een gevlekte versie van Bobby en één per ongeluk in de vaatwas belandde Pekkie. Kortom, een mormel.
"Il s'appelle comment ?"
"Richard," antwoordt hij, en dat lijkt mij een heel geschikte naam.
Twee zware madammen, mantels wijdopen, bezetten de twee ronde tafeltjes bij "Paul" aan de Brouckère.
Ze hebben zich net tegoed gedaan aan het heerlijke gebak van de Franse patissier.
Rechttegenover hen zit een fragiele veertiger met geruite vest en één te opzichtige montuur die noch bij hem, noch bij de brilglazen past.
"C'est un boboberio," herhaalt hij.
"Vous pouvez uniquement l'acheter dans le magasin, derrière la basilique."
"Où ça," vraagt de zwaarste, met eveneens de dikste brilglazen, maar aangepast montuur.
"Eh bien, derrière la basilique, côté gauche."
"Je le vois pas," zegt de andere.
"Eh bien, allez voir derrière la Basilique, vous ne pouvez pas vous tromper."
"Derrière la basilique ? Mais venant d'où ?
"Beh, si vous quittez la ville quoi, derrière, à gauche."

"C'était quoi de nouveau ?" vraagt de oudste.
"Un Boboberio, c'est un race unique, qu'on sait uniquement acheter derrière la basilique, côte gauche."
Daarop vertrekt de man, ze nemen hartelijk afscheid, zielsverwanten.

"Un boboberio ?" zegt de éne vrouw.
"Jamais entendu," de andere zwijgt even.
"Il paraît qu'on peut l'acheter derrière la Basilique." "Côté gauche," vult de andere aan.

En zo verliep de middag alweer gemoedelijk, chez 'Paul', assis derrière une table, côté gauche.