Een man met de tronie van Burt Reynolds en het postuur van een woeste houthakker zit op de bank van het ronde plein in het Fontainaspark.
Plots staat hij op, leunt met beide armen op de rugleuning en lost een rochel waarbij de Niagarafalls in het niet verzinken.
Hij veegt zijn mond schoon aan het geruite hemd en gaat opnieuw zitten. Bij het passeren wenkt hij mij :
"C'est la morale qui compte, ça c'est le plus important."
"Vous avez tout à fait raison," stamel ik zomaar.
"Je te souhaite une très belle journée.." - "Ah, beh, pareillement," antwoord ik verlegen.
Hij lacht breed en genoeglijk.
Naast hem staat een versleten buggy met heel zijn hebben en houden. De vrieskou komt eraan.
Verwende burgermannetjes zoals ik zouden al na één nacht in de Brusselse straten bezwijken, maar deze man overleeft zelfs Siberische nachten.
Geld vraagt hij niet : c'est la morale qui compte.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten