Het Volkshuis

Hooguit zeventien vergeelde bladeren overleefden het weekend van Wapenstilstand aan het schriele boompje op de Parvis.
Ik blijf het verbazingwekkend vinden dat Vladimir Illjitsj Lenin hier, pakweg een eeuw geleden, het marxisme is komen prediken. Hier in de Kuulkappersgemeente, een negorij op de Wereldkaart van de revolutie.
Hier op deze eigenste plek, wellicht waar ik nu zit, is hij de huidige financiële crisis komen voorspellen.
Het woekeren van de vrije markt, de onzichtbare vuist die slaat inplaats van reguleert, de duale maatschappij, het gouden kalf die alleen geeft al wie al heeft.

Rondom mij blijft er weinig over van dit radicale gedachtengoed. Loftsocialisten dat wel, dure Apple's, er komt alleen maar schoon volk in het Volkshuis. Mooie meisjes, hippe vogels, ze nippen aan hun Lait Russe of tikken een message op het touchscreen van hun Samsung. Er wordt vrolijk getaterd in het feelgoodcafé aan de Parvis.. "j'adore tes histoires Isabelle..".
Al het zweet van de kompels, de metallo's, de textielarbeiders, brouwersgasten die hier, hand in hand de Internationale zongen, is opgedroogd, het lied verstomd.
Sterft ! Gij Oude Vormen !
De miserie van de gewone man, zeker in deze stad, is even schrijnend dan pakweg honderd jaar geleden, maar minder zichtbaar. Er zijn meer vangnetten, maar hoelang hoemeer gaten in die netten.
Mensen die helemaal uit de boot vallen, sommige zelfs letterlijk nog vóór ze arriveren.
We kijken ernaast, lopen er letterlijk overheen, ze slapen buiten, vlak voor onze neus.
We worden het gewoon, we kunnen niet alle problemen van de wereld oplossen. Het regent crisissen : financiële, economische, sociale, milieu, politieke..    We hebben wel genoeg aan ons hoofd.

Buiten zitten drie schooiers, ze hebben de lege glazen gegraaid op het terras. Ze drinken van een verlaten fles, een overschotje van een haastige klant. Ze mogen bestaan, geen mens die er zich aan stoort, ook dit is het Volkshuis.
Ik nip nog even aan mijn Vodka Belvedère, knoop mijn jas dicht, sluit mijn laptop, ontgrendel mijn Nokia.
Ik kijk naar buiten. Merde, il pleut, quel malheur.