In het Griekse café in Kuregem wordt er ongegeneerd gerookt. Grieken liggen allang wakker van andere wetten. Er zijn enkel nazaten van Hellenen, behalve kaarten en roken zijn er geen andere bezigheden.
Heel soms wat gemompel, verkeerde kaart, tegenslag in het spel, onschuldig geknor.
De mannen zijn oud genoeg om gepensioneerd te zijn, ze berusten, het zal zijn tijd wel duren.
Op TV is er een reportage van Discovery met Griekse ondertitels. Het gaat over een man die zijn arm en rechterbeen verloor bij het temmen van een krokodil. Hij vertelt het lachend in zijn rolstoel. Toch kruipt hij opnieuw op de rug van de amfibieën alsof het onschuldige sacoches zijn. Met één hand houdt hij de weke kaken van het dier dicht, het andere is hij kwijt.
De tandenloze man naast mij tikt met zijn dikke wijsvinger tegen zijn voorhoofd. Waarom zelf het malheur zoeken ?
Het is broeierig warm ginder ver want de armloze man draagt enkel een dunne T-shirt.
Waarom houden alle Grieken hun jas aan in het warme café ?
Hebben ze heimwee naar de blauwe lucht boven de Akropolis of willen ze de warmte bewaren onder hun jas ?
Straks leggen ze die af in hun appartement in de rue d'Eloy of de Bergensesteenweg, geeft die nog wat warmte af om de rest van de dag door te komen.
Niemand lacht. Er hangt een te langgerekte ongemakkelijke stilte.
Enkel het schuiven van de kaarten en soms het snerpende geluid van de Ekspressomachine.
"Duo oero," zegt de dienster als ik de koffie afreken.
Dat is, na aftrek van de vaste kosten, het rantsoen voor één dag in de straten van Athene.
De Griek achter mij vloekt omdat zijn sigaret breekt.
Dan herneemt de stilte oorverdovend.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten