Als een gigantisch boorschip glijdt de grijze Dexiatoren tussen de smalle gleuf van de rueneuf.
Op het mistige Muntplein zie je hem bij valavond, geruisloos, naderen.
Weldra verslindt hij het spichtige plebs dat nerveus over en weer drentelt, hulpeloos gevangen in de nauwe trechter. Opgezogen als nietige mieren. Tot de straat helemaal is opgekuist, enkel wat verdwaalde bonnetjes herinneren aan de onblusbare koopwoede van die dag.
Het duurt maar even eer de verkoopsters verbaasd komen gluren aan de vitrines, grote ogen, handjes voor de mond.
Nog een korte scherpe flits op het voordek. Dan verdwijnt het spookschip, stil, onhoorbaar.
Opgelost in het duister.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten