De fleurige parachuutjes gaan op en neer, hoopgevende lichtstraaltjes in de milde vooravond van het nieuwe jaar. Kinderen kijken verlekkerd naar de kleine man die, gewapend met een katapult de kleurrijke valschermpjes de hoogte in jaagt.
"Kijk mama, parachutesterretjes !" - Het wonder van vallende sterretjes. De kinderlokker voelt de weke plek van het kind, maar eveneens de argwaan van de moeder. Hij moet in de korte tijd terwijl het speelgoed neerdwarrelt de twee leeftijden zien te lijmen.
Als de parachute valt haast hij zich naar de trappen van de Munt om het speeltje op te halen. Onderwijl maakt de moeder zich snel uit de voeten. Dat is gerekend zonder het kleine grut : strot wijdopen.
Zij heeft evenwel een plan B. Net om de hoek van de Kleerkoperstraat : een Brusselse wafel als zoethoudertje. Dat lukt maar even. De Lokker geeft niet op, ruikt de buit en schiet kort na mekaar tot boven het Muntpunt. Het jongetje kijkt verbijsterd, mondje open, de wafel valt, de moeder smelt.
De man buigt voorover, een aai op zijn wangetje, de koning te rijk.
Dan gaan ze op weg, zij met de grote zakken van H&M, Mexx en Zara, hij met een lichtgevende peulschil. De parachuteventer zet zich schrap voor een nieuwe prooi. Alweer vingertjes die wijzen.
"Oh ziet, hemelsterretjes !" 'Parachutevliegertjes', 'Hemelsterretjes', hij voegt het moeiteloos toe aan zijn verkoopjargon.
"Kijk wolkjes die naar de hemel vliegen," zegt hij zacht tegen het bengeltje die passeert met opa.
Twee voor de prijs van één : een kinderlokker met een visie en een missie.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten