Aan de Parvis Notre Dame in Laken stopt een Citroën Berlingo.
Er stapt een zware mevrouw uit en een meisje niet ouder dan acht.
Het is een beeldig kind : een wandelend prentje.
Als ze zich ontdoet van haar muts wordt het beeld wat hertekend.
Er is wat aan de hand met de oren.
Die zijn veel te groot in verhouding met haar gezichtje en daarenboven liggen ze niet tegen het hoofd maar staan als twee luidsprekers ver uit mekaar.
Het kind moet ongetwijfeld goed horen.
De moeder zal geen twee keer moeten roepen dat het eten gaar is.
Alleen is het zonde van het kind.
Ik ben in principe tegen al wat te maken heeft met plastische chirurgie, maar zijnde moeder van dit kind zou ik daar werk van maken.
Het meisje zal haar daar eeuwig dankbaar voor zijn.
grof...
BeantwoordenVerwijderen