zondag 20 maart 2011

De Twins

"Avec ou sans ?", vraagt de blonde jongeman.
"Sans," zegt de andere zonder op te kijken uit Mercure van Amélie Nothomb.

De frèle ééneïigen in Häagen-Dazs in het Zuid hebben voldoende aan een lichte knik, een oogopslag, een gebaar om mekaar woordeloos te verstaan. Het ging over een wafel, met of zonder - zonder het geruit gebak te benoemen rook de andere al de warme vanille en de zoete suiker in de stem van zijn broer.
Ze eten genoeglijk, zonder veel te praten.
Allebei kijken ze even verbaasd naar het gewriemel in de Midi op woensdagmiddag.
Ze drinken op dezelfde wijze, de lippen ietwat geteut naar voren om zich niet te verbranden, knabbelen perfect synchroon alsof het een drilloefening betrof van een voornaam keurkorps.
Ze praten weinig, maar geamuseerd, alsof ze op vakantie zijn, alhoewel niets daarop wijst.
Misschien zijn ze alle dagen op vakantie.
De twins genieten van hun samenzijn, twee veertienjarigen, beste broers, dikke vrienden.
Dat loopt zeker niet altijd gelijk, maar wellicht wel als je in hetzelfde ei bent gebroed.
Ik ken weinig tweelingen die het niet met mekaar kunnen vinden.
Soms ontstaat er een scheurtje als de éne sneller aan de meisjes zit en de andere minder aandacht krijgt, maar ik heb al geweten dat het meisje koudweg werd gedumpt als de broederliefde werd bedreigd.
Te hecht aan mekaar kleven is dan weer niet gezond.
Op retraites of vakantiekampen koos Geert altijd voor broer Kurt als de kamers werden verdeeld.
Groot verdriet toen de hardvochtige leider van dienst, omwille van gezwollen pedagogische principes, hen verplichtte om voor iemand anders te kiezen. Hartverscheurende taferelen, maar de leider brak niet.

De twee jongens in Häagen-Dasz zouden dit overleven, ze lijken mij heel matuur voor hun leeftijd.
Maar ze zijn wel héél close.
Als de andere een nieuwe bestelling gaat halen - ieder op zijn beurt, het gebeurt opnieuw geruisloos en zonder enige afspraak, leest zijn broer gewoon voort in het openliggende boek van zijn broer.
Samen één boek lezen : dat lijkt me wel wat.
Je wint immens veel tijd waardoor je je sneller kan wentelen in nieuw proza.
De context kan je raden in de gedachten van je broer zodat je meteen de draad kan oppikken, terwijl de andere nadien weer moeiteloos de draad opneemt.

Ik wou dat ik mijn eigen tweeling was.

Geen opmerkingen :

Een reactie posten