La rencontre

"C'était une recontre des dossiers."
De grijze bediende in Les Brasseurs maakt zich dik. Er is een fout ontdekt op kantoor, hij heeft één en ander laten slingeren. Zijn collega, een jonge wolvin die te snel wil klimmen heeft een aantal cijfers vergeleken tussen twee dossiers en wat onregelmatigheden ontdekt.
Zonder hem te kennen is ze dat gaan aankaarten bij haar chef.
De man spuwt zijn gal tegen twee collegae van middelbare leeftijd.

"Het is de letter van de wet tegen de geest van de wet. Ik ben altijd voor het tweede gegaan, ik heb gans mijn carrière zo gewerkt."
"C'est une culture honteuse," zegt de andere, over de andere.
"Ze denkt zich alles te kunnen permitteren, ze moet maar met haar kont draaien en Richard slaat tilt."
Richard blijkt de bureauchef.
De grijze steekt nog een sigaret op.
"Met mij heeft ze nog niet gedaan," - "Laisse tomber Michel," zegt de forse tegenover hem.
"Jamais de ma vie. Je suis intouchable," zegt hij ietwat gezwollen.
"J'ai mes relations, daar kan zij een punt aan zuigen."
Daarop bestellen ze nog drie Jupilers.

Er worden nog wat collegae over tafel getild.
Er zijn twee kampen. De klikspaan heeft vooral jonge aanhangers met brandende ambities die over lijken gaan. De grijze heeft supporters bij de oudere bedienden, die sterven uit en hebben hoelanger hoe minder invloed.
De grijze blijft doorrammen.
Een kleine oorlog dient zich aan. Morgen gaat hij bij ses relations om haar te bekladden.
Dat is een verkeerde strategie, de anderen weten dat. Maar hij is intouchable. Ze proberen nog wat op hem in te praten maar hij windt zich hoelanger hoe meer op.
De twee anderen moeten hun trein halen. Hij loopt mee naar buiten en blijft doorrazen.
Ik zie ze nog heel even discussiëren op het trottoir.
Dan gaat Michel terug naar binnen en bestelt een Half en Half.
Hij drinkt gulzig.
Als hij in het glas kijkt weet hij dat er een tijdperk voorbij is.