De Koerden

Aan de ingang van het UZ in Jette staan vier Koerden luid te palaberen. Zonder enige twijfel over hun nog altijd staatsloze status.
De dikste van het viertal, een kolos met een zware grijze knevel draagt een witte pyama met speelgoedfiguurtjes van het merk "Happy Together".
De Koerd rookt als een Turk.
Hij hangt aan een infuus en heeft zijn pyamavest helemaal losgeknoopt waardoor zijn enorme buik, met steekwonde, komt bloot te liggen.
Hij heeft ontzag bij het drietal, hun armen op de rug of druk sticulerend met de handen.
Als hij spreekt zwijgen ze en kijken naar de grond, ook als de Beer in pyama amper een paar woorden zegt.
Ze knikken.
Dan begint de jongste opnieuw te krijsen, de anderen treden hem bij of blaffen hem af.
Tot de Pyama terug orde op zaken stelt. Opnieuw geknik.
Onderwijl is hun kleingoed aan het prutsen op de scooters naast de rookzone.
Een bejaard Joods koppel slaat de Koerden gaande vanonder de luifel aan de entree.
Ze praten in een rare mix van Jiddisch en gebroken Engels.
De man draagt een hele zware peignoir en maakt zich vooral dik over de dunne schaamteloze pyama van de zware Koerd.
Langs de andere kant van de weg zitten de vrouwen in het gras.
Als de kinderen het wat te bont maken schreeuwt het mansvolk wat onverstaanbaars naar de vrouwen die hun onmiddelijk lik op stuk geven. Ze worden terstond afgeblaft. Opnieuw brengt de dikke Pyama orde.
Alle partijen zwijgen meteen.
Er wordt wat gegromd en de conversatie hervat. Het is onduidelijk of ze dialogeren of zomaar wat tegen mekaar staan te schreeuwen. Terwijl ze bulderen werken de vrouwen zich de pleuris om hun gebroed in het gareel te houden.
Eén van de moeders draagt een gifgroene T-shirt met de wijze spreuk "Feel the beat", net ter hoogte van haar felle borsten. Ik vermoed dat ze geen Engels verstaat.

Naast de entree zitten dan weer een paar autochtone jongelingen met een been in het gips of een infuus in hun getatoëerde arm. Ze zitten stom als vissen naast mekaar en kijken verbaasd naar het tafereel.
In een land dat al bijna vier jaar stilstaat valt er uiteindelijk nog weinig te discussiëren.
Een eigen Volk ? Die wordt Staat zonder dat ze een knip moeten uitvoeren, het valt hen in de schoot als een bedorven appel.
Dat heeft een naam : het heet verrottingspolitiek.
Daar kunnen de Koerden alleen maar van dromen.