Dodjestijd

Op de Leuvensesteenweg is er ruime keuze in de rekken maar het vet is allang van de soep.
Toch loopt het nog storm op dag negentien van de koopjesperiode.
"Georges, ge gaat datnooitnie aandoen.." - "Wié zegt dat, 't is niet omdat gij het niegraagziet dat ik geen smaak heb." Hij hangt het met tegenzin terug. Weet dat het zoek geraakt in de was of geruisloos verdwijnt in de Oxfamklerencontainers. Truuken van vrouwen met smaak.

Een heel opvallende vrouw op middelbare leeftijd staat met een karrevracht gebloemde rokjes haar beurt af te wachten. Ze is te zwaar geblondeerd en pronkt te opzichtig met haar vestibule.
Dat soort rariteiten interesseert mij zeer, uiteraard bekijk ik haar : hoe moet ik anders verhalen verzinnen ? Gefundenes fressen.
Zij kijkt terug met een kwaaie blik en steekt dan, heel brutaal, een vuurrode tong uit. Ze denkt verkeerdelijk dat ik op haar val en geeft alvast een heel sprekend teken dat de mannen aan haar voeten liggen. Een windbuil.
Exemplaren die je zelden aantreft bij Dod.

Een hele lange Hollandse man staat met zijn twee dochters, ook al bonestaken, aan het pashokje.
Het oudste meisje opent het gordijn. "En ?" - "Mmmm, goed zeker." De tweede, ongetwijfeld ook een ster in het plaatselijke basketteam, maakt eveneens haar opwachting in een bloedrode strakke jeans.
Ze kijkt naar papa : "Lijkt mij prima."
"Pap, jij vindt altijd alles goed !" verwijt de oudste de arme man.
Het is inderdaad geen verstandig antwoord. Uitgekookter is : even weifelen, niet direct een opinie geven, belangstelling tonen, even nadenken en dan voorzichtig : "...niet slecht, maar misschien eens een donker kleedje proberen."
Er is ook een vrouw in het geding, ook al lang geschapen, zij komt aangerend beide armen vol met een outfit  ruim voldoende om twee oorlogen door te komen.
Ze bekijkt héél even de buit van de dochters, puur uit beleefdheid, en verdwijnt dan in het hokje.
Pap wordt opgezadeld met de kroost, zij gaat haar gangen in de rekken, het ventje houdt gewillig de portefeuille in aanslag.

Een Westvlaamse varkensboer leunt met zijn rechterhand tegen het rek.
Hij heeft zijn gerief allang binnen, hooguit een kwartiertje. Met een gezwollen kop en open mond kijkt hij verveeld rond, af en toe geeuwend. Zijn eega, een klein kogelrond vrouwtje, holt over en weer als een wispelturige wesp.
Een man in pashok twee draait onder het gordijn de voetjes over en weer, vanvoor, naar achteren, opzij. Het gordijn gaat pas open als hij zeker is.
Fier als een communiekantje toont hij zich aan het vrouwtje.
Zij houdt het hoofd wat opzij, kijkt ernstig, trekt even aan de vest : "...mmm, zou wat langer mogen."
"Begint niet hé..".
"Zet u efkes neer, ik ga een ander modelleke zoeken..".
Hij zucht diep, monstert zich even vanvoor en langsachter in de spiegel en trekt kwaad het gordijn dicht. Ik voel hem vloeken.
Zij is al weg, neemt voor alle zekerheid wat meer modellekes mee en haast zich terug.
Ze heeft een verpletterende opdracht : pasklare kleren afleveren en het ongeduld van manlief onder controle houden. Een helse karwei : binnen een strak afgemeten tijdsschema het juiste materiaal selecteren.
Alle mannen komen tegen hun zin mee maar willen er wel piekfijn uitzien zonder teveel soesa : vrouwlief moet het maar in ijltempo afwerken. Het weze geraden zeker geen andere kinderen mee te brengen.

Aan de kassa staat de lange man aan de lange toog met zijn lange nazaten.
Net als hij wil betalen komt zijn lange vrouw nog in allerijl aangerend met een XL-pullover.
"Wie gaat dat allemaal dragen ?"
Opvallend, hij zegt niet : wie gaat dat allemaal betalen ?
Dat is zonneklaar, neen : wie gaat dat allemaal dragen ?
"Jij natuurlijk, waarom ben je anders meegekomen ?" grapt zijn vrouw.
De twee dochters kijken met deernis naar lange Pap.
Zijn eega blijft intussen rondneuzen rond de kassa's.

De lange man berust allang in zijn lot : hij betaalt gelaten en draagt gedwee de overvolle zakken.
"Schat, we hebben allang betaald," roep hij zijn vrouw, die in blinde trance verder blijft rondscharrelen.
Ze heeft amper gemerkt dat de rest van de familie buiten staat.
"Krijg de klere.." hoor ik haar stilletjes murmelen.