Ze is flink opgeschoten, misschien wat te bruusk, een te ontstuimige scheut, lang, slungelachtig, ineens van kindmeisje naar puber.
Stapt glunderend het parkje in aan de Pantsertroepensquare, gebiologeerd door het schermpje.
Ik zag ze nog spelen met de poppen, meer om haar jongere zusje te plezieren, het zwarte buurmeisje. Verleden jaar nog tikkertje met de blonde jongen die naast haar woont, hij is een paar jaar jonger maar leunt graag aan tegen de ouderen. Speelziek, beetje AdHd, zoals dat heet. Ze matchten goed. Verstoppertje, winkeltje, in de nazomer bedachten ze zelf spelletjes, schattenjacht, hier en daar codes op de platanen.
In zichzelf gekeerd loopt ze traag, dan stopt ze plots, lacht genoeglijk met de message, zet zich op de bank. Ze tikt kort na mekaar, wacht even, gniffelt, haar oogjes blinken.
Dan komt de blonde jongen aangerend, een knaap nog, uitgelaten. Bal onder de arm, hij wuift, zij reageert amper. Hij zet zich naast haar, kijkt naar het mobieltje, zij zet zich met de rug naar hem. Hij kijkt over haar heen, treiterend, ze drukt de GSM tegen zich aan, maakt zich even kwaad.
Hij blijft zitten, bedremmeld, ze belt opnieuw, glimlacht bij de respons.
Zij zegt nog kort iets tegen de jongen, evenwel zonder hem aan te kijken.
Dan duikt ze weer in haar berichtjes, ze lacht voluit nu, hand even voor de mond.
De knaap zit er wat zielig bij, hij kijkt naar de bal. Gooit hem even op en neer. Kijkt nog eens schichtig naar haar, dan opzij, gaat wat achterover leunen, gooit de bal opnieuw lichtjes omhoog.
Dan vertrekt de jongen, zonder nog iets te zeggen, ze ziet hem amper weggaan.
Hij stapt verweesd verder op de middenpad, de bal loom voor zich uitrollend
Geen opmerkingen :
Een reactie posten