In de Dansaert loop ik voorbij een jonge moeder die haar dochter vanvoor op de fiets heeft geposteerd.
Het kind protesteert luidkeels omdat ze een mega-fietshelm ter grootte van een vliegende schotel, moet opzetten.
Met zo'n helm overleeft ze zonder enige twijfel de meest verwoestende natuurrampen.
De moeder evenwel, en dat verbaast mij zeer, rijdt blootshoofds.
Het kind mag dan overleven, maar zal het gelukkig zijn als wees ?
Ik begrijp de woede van het kind.
Het doet mij denken aan de jonge ouders die thuis Schoon Vlaams spreken met hun kinderen, maar in het boertigste dialect met mekaar communiceren.
Of zoals de Beulemansen vroeger in de beenhouwerij aan de Gentsesteenweg plat brussels spraken tegen de slager maar Vlaamsfrans tegen het dochtertje ernaast.
Met andere woorden : wees rechtlijnig tegen uw koters : het wreekt zich vroeg of laat.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten