Ik had hem meteen herkend.
Ouder geworden, dat wel, maar nog steeds de joviale grijns, gedreven pas, uitbundige maar grijze krullen.
Vijfendertig jaar geleden zijn we samen afgezwaaid, zoals dat heet. In het Frans de 'démob', want ik heb mijn legerdienst volbracht in een franse eenheid in een Keulse voorstad, midden de bloedige Rote Armee Fraktion jaren.
Ulrike Meinhof zat gevangen in de gevangenis naast onze kazerne.
Er is ooit een klopjacht geweest naar een ontsnapte gevangene en de Polizei kwam ook bij ons neuzen.
We hebben er nog om gegrapt : wie ontsnapt er uit een gevangenis om zich te verschansen in een kazerne ?
Ik heb in Keulen geleerd dat er geen verschil bestaat tussen Vlamingen, Walen of Brusselaars.
Of toch - net zoveel en zo weinig als tussen koppige Westvlamingen, arrogante Antwerpenaars of bourgondische Brabanders.
Gerard was een Brusselaar pur sang, maar hij sprak geen gebenedijd woord Nederlands.
Hij complimenteerde me vaak met mijn Frans, "compliqué" dat ik zo'n moeilijk woord kende in het Frans, dat werd in Brussel amper gebruikt.
Ik was de kleine held van de compagnie, de flamand de service, want behalve Frans en Nederlands sprak ik ook een mondje Duits, ik was de ideale gids voor mijn franstalige kameraden.
Ik onderhandelde voor hen met Duitse prostituées, maar dierf niet vertalen wat ze me voorzegden, vooral die van Liège waren heel ongemanierd, om het proper te zeggen.
Gerard had een lief in Sint-Niklaas, ze hadden mekaar leren kennen in de oude Métropole-dancing in de rue Neuve. Zijn lief sprak geen woord Frans. Het was liefde op het eerste gezicht, er was geen andere keuze :
"We konden niks anders doen dan vrijen," lachtte Gerard, "want we konden geen woord tegen mekaar zeggen."
We hebben samen onze 'démob' gevierd in diezelfde Métropole, het was een regenachtige vrijdagavond in de maand februari, in de vroege jaren zeventig.
"Eh bien Gerard, on se débrouille déjà en néerlandais ?".
"Jaja," zei hij met een licht accent en een knipoog, "maar ik heb mij niet gepresseerd."
"Petit salaud," lachtte ik terug.
Witgrijs, dat wel, maar nog geen haar veranderd.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten