In café New Duc op de hoek van Jubelfeest- en VanderStichelen, zit ik heel alleen met vier onbekende mannen. Ieder aan zijn tafeltje. De grijsblonde cafébazin kijkt voor zich uit, armen gekruist, alsof ze berust in een noodlot.
Haast tegelijkertijd hangen de vier mannen aan hun mobieltje. Een Chinees, twee Maroxellois en een kortgeschoren Karpaat. Ieder in zijn koeterwaals zodat ik geen bliksem versta van wat ze uitkramen.
Als ik mijn ogen sluit ontvouwt zich echter een merkwaardige klankcollage.
Bij het ritme van de beat op de achtergrond en de kleurrijke stemmen op de voorgrond ontstaat er zowaar een stedelijke rap die nergens zijn gelijke heeft dan op deze eigenste plek.
Muziek ter plaatse geproduceerd door vier mobieltjes op een doffe ondertoon :
dat moet de nieuwe stadsmuziek zijn.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten