In de Smoothiebar van het Zuid draagt een vijftiger zijn fluitje op de borst.
Groen rugzakje en zware stapschoenen in een eeuw en op een plek waar het kompas hem stuurloos maakt.
Geen kreet van de groene specht, het spoor van het hert, de milde westenwind, noch de geur van de gele Welriekende Agrimonie.
Ach, het zijn enkel toiletten, maar toch : de verkenner die het pad niet vindt, een vlijmscherpe kras op de ziel.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten