De Mens is niet gekomen, zegt het meisje in de supermarkt
zomaar.
Het is een onthutsend antwoord op de banale vraag of er vandaag Falafel
is.
De Mens is niet gekomen. Tja.
Even een moment van stilstand in
de Delhaize aan de Belgica. Iedereen rent, grist, duwt, pakt, graait, grabbelt.
De gespannen nervositeit van de meute vóór de ramp.
Een heel
lichte onbetekenende werkonderbreking in de depots, affiches aan lege rekken
waarin de directie zich verontschuldigt, buiten
onze wil. Het volstaat om paniek te zaaien. C'est ouvert le Delhaize, roept een hijgende vrouw aan de Metro als
ze mijn boodschappentas ziet, ze rent als bezeten.
Een vrouw
duwt een andere opzij aan de charcuterie. Plus
des laits-écrémés ? Merde! Een man heeft een boodschappenlijstje maar neemt
alles dubbel. Er wordt fors ingeslagen. Is dit een trucje van Delhaize - buiten onze wil ?
Een vrouw
die graag een babbeltje doet, ontspannen, ça
fait passer le temps aller au Delhaize, kijkt gespannen rond, op haar
hoede. Ze onderbreekt snel de babbel en rent naar de patisserie : oef, volle
rekken.
De
vriendelijke klanten groeten amper, men bekijkt mekaar argwanend, snel
grabbelen, wegwezen, jeden für sich. Kwalijke
instincten ontwaken.
Het klopt.
De
Mens is niet gekomen vandaag.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten