Twee meisjes

Het kind huilt hartverscheurend in zijn buggy op het perron van Pannenhuis.
De frèle tienermoeder bekijkt de andere reizigers met een razende blik alsof hun aanwezigheid haar kind enerveert. Ik verwijder mij en zie hoe ze de koets keert zodat het kleintje nu met de rug naar de moeder staat.
Het arme kind gaat alleen maar luider schreeuwen. Even verliest ze de pedalen en slaat het kind.
Ook andere mensen op het perron kijken ontzet naar het gebeuren.
De jonge vrouw kijkt stuurs voor haar en verroert geen vin.
De dame naast haar leest een folder van de Aldi en kijkt ondertussen sluiks naar het kleintje.
Een moedig meisje probeert het kind aan het lachen te brengen.
Het kleine wicht heeft olifantenlongen want ze steekt nog een tandje bij.
Ook de moeder wordt bepaald niet vrolijker van de goedbedoelde pogingen van de omstaanders. Het confronteert haar scherp met haar eigen onmacht.
Ik zie wat er moet gebeuren maar weet uit ervaring hoe gevoelig opmerkingen liggen bij jonge ouders.
Ik zou het vooral doen uit medelijden met het kind.

Een Chinees meisje komt ook langs en probeert wat met een witte zakdoek. In China woont veel volk, maar alle Chinezen hebben weinig kinderen : misschien hebben ze daarom meer geduld met het kleine grut.
Het is allemaal boter aan de galg.
Een ouder koppel lacht lief, ze hebben ongetwijfeld bergen ervaring, dat lees je zo af van de vrouw.
Ze zien dat ze de moeder voor de voeten lopen en laten het wijselijk rusten. Ze groeten de vrouw hartelijk maar zij ervaart dit opnieuw als een belediging.
Er passeert ook nog een vrouw van middelbare leeftijd, jammer genoeg bedeeld met een veel te groot hoofd en bovendien overvloedig geschminkt. Ze lijkt wel op het oorlogspad.
Geconfronteerd met zo'n portret zou ik op die leeftijd ook heel erg schrikken.
Tenslotte is er nog een man wiens oren heel wijd openstaan, het kind is waarschijnlijk bang dat deze man met haar wegvliegt, en gaat nog erger tekeer.

Wat allang had moeten gebeuren dringt uiteindelijk door tot de moeder :
ze haalt het kind uit de buggy en troost ze op haar schoot. Het kind zwijgt terstond.
Als het kind eindelijk is gekalmeerd begint de jonge moeder zachtjes te snikken. Wie gaat haar op de schoot nemen ?

Ik heb met beide kinderen te doen.