Lente op het Vossenplein

De blonde serveuse naast de kerk zoekt ‘un homme courageux avec des sous’. Ze polst even bij mij maar ik moet haar ontgoochelen.
“Je ne suis pas courageux, je n’ai pas de sous, j’ai une bonne femme et en plus twee dochters. Vrouwen zat.

Rechtover het terras arriveert een Marollien met een, het moet gezegd, verzorgd tuiltje bloemen, maar ze zijn niet gekocht.
Hij heeft ze ergens weggeplukt, in een plantsoen of in een onbewaakte bloemenbak. Ze zijn bedoeld voor een blondgrijze madam die op hem wacht onder een boom aan de rand van het plein. Onder die boom deed zonet het hondje van de serveuse zijn gevoeg.
Marolliens halen daar hun neus niet voor op.
Hij zet zich naast haar, daarop haalt zij een kloeke fles cognac uit haar plastic Delhaize-zakje en vult een limonadeglas halfvol. Ze drinkt alleen, ze weet dat de bloemen een afdankertje waren.
De vier Spaanse meisjes op excursie in Brussel kijken hun ogen uit maar ze genieten vooral van de prille lentezon.

Ik schrik van een tafereel aan de buitenkant van de markt. Vier poppen staan onder een glazen stolp. Uit het hoofd van één van de poppen komen vier kleine popjes gekropen. Een huiveringwekkend zicht.
Een marktkramer vraagt mijn e-mailadres als ik informeer naar een oude Remington. ‘Ik zal je een mailtje sturen als ik wat binnen krijg.’
Gaat de Vlooiemarkt erop vooruit of op achteruit als de kramers zich nu ook al bedienen van een laptop om hun klanten terwille te zijn ?

Rond 15 uur wordt er opgekraamd. Even later strijkt een nieuwe categorie klanten neer : een vreemde mix van hippe vogels en straatarme schooiers storten zich als gieren op de overschot van de overschot.
Het trendy volk zijn de studenten van La Cambre of het Rits – zij graaien in de achtergelaten klederen, het geeft hen inspiratie : afval wordt wrakgoud. De anderen grabbelen uit bittere noodzaak.

Het verliefde koppel blijft met de rug naar het plein zitten, hij heeft eindelijk een glas Martell gekregen, ik besef dat de bloemen een zoenoffer waren.
Ik was lichtjes bezorgd omwille van de laptop maar de serveuse, de afvalrapers en het delen van de sterke drank stellen mij helemaal gerust : de geest is nog lang niet uit de fles op de Oude Markt.