Beste Bruksel,
Iedereen zaagt altijd maar de oren van uw kop omwille van uw laksheid tegenover de overvloedige glasbraak.
We kennen het fenomeen allemaal, we merken het dagelijks of we zijn zelf slachtoffer.
Gebroken spiegels, etalages en glazen deuren aan diggelen, autoruiten die sneuvelen.
Ik zou daar wat mee doen, want gij kunt er blijkbaar toch niks aan doen.
Waarom lanceert ge geen glasbraakroute, evenwel nadat ge daar een horde anarchisten en artiesten op hebt losgelaten ?
Zeg maar : The Boulevard of Broken Windows - Ge moet nu eenmaal uw défauts ombuigen tot kwaliteiten : dat is de kunst.
Laat daar wat dichters, beeldende kunstenaars, fotografen, videasten hun woede en drift op koelen, dat zou toch moeten vonken geven ?
Ik zie al projecties in gebroken winkelruiten, schilders die vanuit de scheuren vertrekken, één en ander toevoegen en verbreden, een rij geparkeerde auto's met gebroken spiegels -
fragiele poëzie : gebroken liefdes, pijn, woede, verdriet..
Wat al nog : ik moet het toch niet allemaal zelf invullen ?
Geef verdomme een levensgrote vitrine aan het gebroken glas -
dat heet citymarketing.
Graag,
Je Pacha Kroet.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten