La Rentrée

In de Club aan de City 2 komen oma, moeder en kleindochter uitgelaten de winkel binnengestapt.
Grootmoe heeft de portemonnee al in aanslag. Het meisje mag naar hartelust grabbelen in de uitgestalde Rentrée-waren.
Midden augustus zie je al veel vooruitziende moeders met hun kinderen de grootwarenhuizen afdweilen, kwestie van niet telaat te komen.
'Neen, géén pennenzak,' zegt de vrouw tegen haar moeder, 'dat mag niet in haar school.'
'Wat nu ?' repliceert oma, 'waar moet ze dan haar schrijfgerief opbergen ?'
'Ze mogen geen plasticwaren gebruiken,' zegt de moeder weer.
'Dan neemt ze maar een lederen', want oma kijkt niet op een centje als het over haar nakomelingen gaat.

De moeder moet voortdurend de koopgrage dochter en moeder bijsturen want de school voert het ecologische hoog in het vaandel. Ik twijfel of de Club de gepaste afslag was.
'Naar welke school gaat ze dan wel ?' vraagt oma, die dus niet oppast tijdens het schooljaar.
Gezien haar gebronsde gelaat en kleurrijke outfit vermoed ik dat ze een optrekje heeft in Zuid-Spanje en alleen als het ginder brandt de oversteek maakt naar het land van oorsprong.
Daardoor is ze niet mee met één en ander.
'Ze zit op het St-Maartenscollege,' antwoordt de moeder.

Omoe reageert verbaasd en licht verontwaardigd : 'Gaat ze naar een kàtholieke school ?'.
'Het is de beste school van wijd in de omtrek en veel katholiek komt er niet meer aan te pas," probeert de moeder te sussen.
'Ge hebt toch goede gemeenschapsscholen,' antwoordt grootmoeder daarop.
Het kleine meisje loopt onderwijl vrolijk tussen de rekken, helemaal in het ongewisse van de strijd tussen de netten.
'Ach, dat zijn discussies van vroeger, het verschil is nog amper merkbaar, je moet gewoon voor het beste gaan.'
Maar oma is niet overtuigd, wellicht heeft ze in de jaren vijftig nog met vlag en wimpel op de barricades gestaan tijdens de woelige schoolstrijd.
'Het is een beetje zoals tussen de Vlamingen en de Walen, het is allemaal wat opgefokt door de politiek,' vervolgt de moeder.

Het Grootje voegt zich daarop bij haar kleindochter :
'Ga je graag naar school ?' Sommige grootouders moet je wat in het gareel houden, ze stoken ongemerkt en kennen de gevoeligheden maar al te goed.
'Mja,' zegt het kind, 'maar de Juf is heel streng.'
Dat bevestigt helemaal haar vooroordelen : een Spartaans regime, waar de kinderen amper mogen asemen.
Ze doet er nog een schepje bovenop.
Mompelend vraagt ze of er een kruisbeeld in de klas hangt - blijkbaar een Oude Tante van de Vrijzinnigheid.
Het meisje twijfelt, ze vraagt zich even af wat een kruisbeeld is, daarop zegt ze :
'Neen dat niet, alleen maar een foto van de koning.'

Inderdaad, het verschil tussen de Vlamingen en de Walen, het is allemaal wat opgefokt.
Zolang de koning boven het bord hangt is er nog hoop voor dit land.

Lees ook mijn Hoopinie op : brusselblogt.be