Een dokter in groen plunje komt tussen twee prestaties door een koffie nuttigen in het cafetaria van een Brussels ziekenhuis. Hij luistert gespannen naar een collega die vermoedelijk zijn assistent of stagiair is, want hij bekijkt hem heel streng.
Terwijl het gesprek vordert krijgt de man jeuk aan zijn reukorgaan.
Een paar keer krabt hij zenuwachtig aan zijn neus, bij een verlaten moment zelfs even in zijn neusgaten.
Als zijn tafelgenoot zich verwijdert gaat hij voluit.
Met zijn rechterwijsvinger haalt hij een joekel van een keutel uit zijn enorme neus.
Hij bekijkt het gedrocht even met het geoefende oog van een chirurg, oordeelt het weinig bruikbaar en versplintert het vervolgens tussen duim en wijsvinger. De kruimels vallen op zijn lege bordje.
Daarop fatsoeneert hij heel even zijn beide vingers aan zijn monddoekje.
Net op tijd als de collega een verse koffie voor hem neerzet.
We worden vaker genaaid dan we denken.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten