Salu Papa

Onderweg naar Matonge fiets ik, iets verder dan de Hallepoort, voorbij een prachtig bakstenen gebouw welke toebehoort aan de Federale Justitie.
Onmiddellijk wil ik de hoge hall betreden, mij laven aan de geur van het cederhout, heel langzaam schrijden op de marmeren trap in het gekleurde licht van de glasramen. De burelen zijn voornaam en klassiek. Men schrijft er nog met vulpen.
Maar ik bedenk plots dat vrijwel alle eclatante gebouwen in Brussel ontoegankelijk zijn, tenzij je behoort tot de klasse van de CD, in het bezit bent van een badge of een gevulde portefeuille.
Geen van de drie zijn aan mij besteed : ik sta dus vaak voor een gesloten deur.

Flaneren over de Toison d'Or, daar is meer gratie voor nodig dan in pakweg, Kartuizers of Dansaert.
Zeker als de zon schijnt en je het dure leder ruikt glimt de boulevard van alleen maar Vippies met gekleurde schoudertassen, Noord-Afrikanen in strakke jeans en gladgestreken haren - de gel doet pijn aan de ogen in de brandende zon - ze slenteren very Italian naast de glanzende Kongolezen heugwiegend onderweg naar de Porte de Namur.

Ik lees bij het Kruidvat dat men "Tout pour Papa", in de aanbieding heeft en realiseer mij ineens dat het de eerste keer Vaderdag wordt zonder mijn vader.
Veel dingen duiken plots op die herinneren aan zijn afwezigheid en waarin hij dan weer zeer aanwezig is.
Een verloren agenda met zijn laatste afspraken, een paar schoenen onderaan in de kast, zijn zilveren tabaksdoos nog voor de helft gevuld, een paar sigaretten gereed gerold.

Wat verder, aan Sint-Bonifaas, dragen veel Kongolezen helwitte kostuums, terwijl opvallend veel blanken in het zwart gekleed gaan. Les extrèmes se touchent.
Een blank koppeltje - in het zwart - knuffelt innig. Het meisje staat met de rug tegen de muur, vooral de jongen zit diep. Hij omarmt haar, het hoofd op haar schouder terwijl hij ondertussen met zijn rechterarm leunt tegen de muur. Het lijkt alsof hij verdriet heeft, misschien heeft hij vandaag zijn vader verloren.

Een Matongé roept : "Salu Papa" - ik wil "Salu Papa" terugroepen maar slik het in.
Ik zal het nooit meer kunnen zeggen zonder te slikken.