Zij geeft hem een kus, zedig maar hartelijk. Een halfuur
hadden ze mekaar gekend.
Zij moest naar de Brouckère, hij nam haar mee, vooraan in de
wagen. Zij een prille twintiger, halflang donker haar, hij een joviale
vijftiger met een ronde buik.
Op reis ? vroeg hij, oprecht geïnteresseerd. Neen, ze
bezocht een vriendin die in deze buurt woonde, ze had voordien een meeting
gehad. Ze kwam uit Wenen, maar sprak vloeiend Frans want ze was Zwitserse. Hij was vaak in Zwitserland geweest, vroeger als
buschauffeur. Vooral in Lausanne, hij kende de dansschool van Béjart, een
nichtje danste daar. Zo leerde hij moderne dans kennen, later ging hij naar opvoeringen
van De Keersmaecker en Platel.
Ze keek wat verwonderd. Dan vertelden ze honderduit over
voorstellingen die ze hadden bijgewoond, het ging over het hart, de ziel van
een voorstelling. Wanneer ben je geraakt, en waarom? Het heeft niks te maken
met kunstjes, met vrijblijvende schoonheid, met sierlijke bewegingen of gebaren
in volmaakte symmetrie. Als het gemeend is, als het echt is, is het kunst. Hij
beaamde dat, het moet puur zijn, voegde hij er nog aan toe.
Ze konden het niet helemaal onder woorden brengen, er volgde
een rustpunt in hun conversatie, een
veelzeggend stilzwijgen waarin alles werd gedeeld.
Zij glimlachte, ze keken naar mekaar, hij wist wat zij
bedoelde, zij zag dat hij het meende.Dan verdiepten ze toch wat niet konden zeggen, vertaalden
het naar, wat heet, het concrete leven, maar daar vonden ze dan weer geen
woorden voor. Naar zoiets als vriendschap, naar passie, naar hunker. Ze kwamen
al snel tot de kern.
Hij stopte traag aan de UGC, stapte uit, ook al had ze geen
bagage. Zij betaalde, dikke fooi. Hij weigerde, ze drong aan. Zij omhelsde hem
zomaar, hij schrok niet. Zij keek vluchtig om, wuifde, verdween voorgoed om de
hoek.
De avond kleurt oranje, een auto claxonneert te luid. Hij
gaat terug in de wagen zitten, wat voor zich uit kijken. Laat nog even het
bordje op het dashboard ongemoeid.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten