Misschien moet je even pauzeren.. zegt de vrouw behoedzaam.
Felle oktoberzon op het noenuur. Verblindend haast.
Heb je nog veel werk ? (Aarzelend) ...maar je bent zinnens toch voort te doen.... ?
Laat het rusten schat, kom even tot jezelf...
Probeer rustig te ademen.
De moeder verbergt haar frustatie en verdriet.
Zij heeft te hoog gegrepen, ze weet het, ze wilde niet afgaan voor haar omgeving, de schoolvriendinnen, de kliek.
Bemoediging, tegen beter weten in. Ze moet het voelen aan de andere kant van de lijn.
Even een stilte.
Ze wacht op antwoord.
Dora, Dora... schat...
Ze heeft ingelegd.
Ze wacht even, dat is verstandig.
Het is haar ding niet, ze heeft andere talenten, niet dit.
Van alles gaat er door haar hoofd. Zal ze haar passie vinden ? Goesting om te leven ?
Wat later ? Niet denken, niet denken.... nu telt.
Dan gaat haar mobieltje weer.
Je hoort haar snikken...
Rustig schat, ik kom naar je toe.
Grabbelt jas en handtas.
De krant laat ze achter.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten