Een clochard met een mauve sjaal en een Leninpetje zit rechttegenover mij in L'Union.
Hij zit aan een tafeltje met een Lennon-kloon en zijn vriendin, die evenwel in niets op Yoko Ono lijkt.
De mauve sjaal zit voor een lege pint en is al flink beschonken.
Hij hoopt op een nieuwe traktatie maar Lennon verroert geen vin.
Tenslotte staat hij recht, de anderen dringen nog even aan, zij het uit beleefdheid.
"Je te dis que je suis déjà en retard," - een onsterfelijke zin voor een clochard.
Hij had het ergens opgeraapt maar ik geloofde hem voor geen meter.
Hij is nog maar net de deur uit als Lennon twee pinten bestelt, daar had hij lang op gewacht, zijn ogen zijn rooddoorlopen.
Ik had te maken met een clochard met manieren., hij begreep dat de anderen dorst hadden en wachtten op zijn vertrek. Hij maakte er zich vanaf met een kwakkel.
Inplaats van een scène te maken, hebben ze mekaar iets wijsgemaakt.
Zijn tafelgenoten drongen aan, de clochard wendde een dringende afspraak voor.
Onhandige leugens, maar de lieve vrede bleef bewaard.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten