Klein Grut

Het meisje op de roltrap van Metro Horta is diepzwart. Het kind dat ze op haar rechterarm draagt is blank en heeft helblauwe ogen.
Het kan : vermoedelijk heeft ze het kind verwekt met een Wit-Rus, soms geeft dat onverwachte combinaties.
Ze kan ook gewoon de kinderoppas zijn, maar de manier waarop het jongetje zijn hoofd neervleidt op haar schouder verraadt een hechtere band.
Het is niet onmogelijk - vooral in koninklijke families is het onduidelijk voor het kind of het te maken heeft met de nanny of de moeder. Dat kan dan weer tot trauma's leiden achteraf als de oppas komt te overlijden.
Daar is allemaal geen sprake van bij dit kind, ze is onder een ander gesternte geboren en hoeft zich tenminste daarover geen zorgen te maken.
De moeder is dan weer tevreden over de huidskleur van haar zoontje, dat vergroot ongetwijfeld zijn kansen op de arbeidsmarkt.

Wat verder op straat heeft een Chinese vrouw haar dochtertje geposteerd tussen een bruine Simca en een gele Skoda. De kleine doet haar gevoeg : broek naar beneden, poepje bloot en kwakje op straat - daarvoor dient de Waterloose.
Even terzijde : mogen kleine kinderen op de openbare weg ? Honden dan weer niet ?
De vrouw heeft vier kinderen, in haar land van herkomst zou ze daarvoor in de gevangenis zitten, hier is het haar levensverzekering - denkt zij.

Veel klein grut in Sint-Gillis, ik passeer nog een Afro-Bruxelloise met haar zoontjes, gelukkig zijn er maar twee want ze heeft er haar handen vol mee.
De kleinste slaagt er toch nog in het meisje een lichte trap te geven, zonder veel erg.
Zo'n blank spleetje van een Chineesje : het is er haast om vragen.
Het is onschuldig kattekwaad, maar de Chinese schiet in een franse colère : een leeuwin die haar welpen bedreigd ziet.
De zwarte mevrouw verontschuldigt zich en geeft haar jongste een flinke uitbrander.
Dat volstaat niet voor de andere, die verwacht minstens een striemende lijfstraf, dat lees ik in haar ogen, want ze kent geen frans.
De Afro-Bxloise schudt wijselijk haar hoofd en vervolgt haar weg.
De zwarte moeder met het blanke kind heeft het gebeuren vanop afstand gevolgd :
"Elle n'est pas bien dans la tête ?", zegt ze tegen mij.

Kinderen of honden zijn vaak gespreksopeners en zorgen voor ongedwongen ontmoetingen.
Het kan blijkbaar ook omgekeerd.
De Chinese vrouw geeft daarop ook nog haar dochtertje een bolwassing, omdat het kind te lang treuzelde.
Ik begrijp dat het in haar karakter ligt, misschien was ze toch beter bij één kind gebleven.
Ik ben niet gerust in haar levensverzekering.