Vermits ik zonder bril de dingen eerder wazig waarneem, lees ik op de voorpagina van de ochtendkrant : "Berlusconi valt psychiatrische patient aan."
Dat verwondert mij helemaal niet, de man heeft een reputatie van losse handjes, zij het vooral onder jonge rokjes.
Mét bril wordt het : "Psychiatrisch patiënt valt Berlusconi aan."
Dat verwondert mij dan wel weer : hoezo psychiatrisch patient ?
Dat kan toch alleen maar een doodgewone jongen zijn met gezond boereverstand.
Ik lees ook dat de aanvaller hiervoor een miniatuurversie van de Dom van Milaan gebruikte, dat is er dan weer over : een achterafkerkje, in pocketformaat dan nog.
Bij dat soort lieden zou ik meteen tekeer gaan met de hele Basiliek van Koekelberg : onkruid moet men grondig aanpakken.
Ik zou de agressor dus toch een milde straf geven, zij het omdat hij te licht materiaal gebruikte, maar onmiddellijk ontslaan uit de psychiatrie : die man is kerngezond en in het bezit van al zijn geestelijke vermogens.
Ik neem hem echter heel kwalijk dat hij mijn primeur heeft gestolen.
Ik had namelijk al een reuze karamellentaart besteld bij mijn moeder, haar absolute specialiteit, getooid met bergen crême-fraiche - gegarandeerd onherstelbare schade, zelfs op de duurste Versace.
Met die taart ging ik uitpakken op de volgende Europese top, koud kunstje om daar binnen te geraken en in de omgeving van dat Italiaans opdondertje te geraken.
Het kan snel gaan want een gesproken boodschap is overbodig :
zelfs het kleinste kind begrijpt het motief.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten