Op de bank in het voortuintje van l'Eglise de St-Marcus heeft iemand het vignet van een Americain preparé gekleefd. De aankoop gebeurde op 8 april 2o14 om 1o.o2 en moest diezelfde dag nog worden geconsumeerd om voedselvergiftiging te voorkomen.
Dat vertelt de vader allemaal aan zijn zoon.
Hij lacht breed.
Ze spreken Frans, hier in de ravissante wijken van Ukkel is het Nederlands even zeldzaam als de witte kraai in het blauwe bos.
De jongen vertelt over de Tanzina Carwash die ze passeren, de vader zegt dat er ook Shampooing sieges, tapis et toit mogelijk is. En de jongen lacht opnieuw, tanden bloot, hij vraagt of de chauffeur ook wordt gecoiffeerd.
Veel veel groen in de Avenues Montjoies, of Floridas of aan de rue Zeecrabbe, aan halte Beeldhouwers,
hoe vrolijk, hoe florissant zijn de namen van de straten omzoomd door riante villa's.
De kleurlingen die passeren zijn très Stromae. Haarfijn beschrijft de man de plooi in de pantalon, de groene polo, de kanariegele sokken. Het wordt een rage, zegt de zoon.
De Ludothèque Publique is gesloten voor het publiek. Veel passages interdites. Maar het deert de jongen niet, hij ruikt de lente, de bloesems, het vers gemaaide gras aan Longchamp.
Het toestel dat voorbij vliegt is een Boeing 707, de vogel een merel.
Attention, il y a des crottes - Je sais, zegt de zoon.
Hij informeert hoever het staat met de gerestaureerde hoeve op de hoek. De vader legt uiterst nauwkeurig de vorderingen uit, minitieus, met oog voor ieder ogenschijnlijk banaal detail. De zoon vraagt of ze al bezig zijn aan het portaal.
De jongen geniet, zelfs het ruisen van een golfballetje ver weg heeft hij opgemerkt.
Dan vervolgen ze hun trage promenade, geamuseerd, arm in arm.
Zoveel, zoveel ontgaat ons bij het flaneren.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten